Πού πάνε τα καπάκια και οι σχάρες των υπονόμων και γιατί γέμισαν με τρύπες οι δρόμοι της Αθήνας;  

Φωτο: Manteau Stam.

Κάνοντας μια βόλτα στην «εξωτική» πλευρά της Αθήνας, εκεί που όλες οι φυλές συναντιούνται, τα καροτσάκια πάνε κι έρχονται γεμάτα με σιδερικά, άστεγοι και πρεζάκια κινούνται σαν φαντάσματα και η αστυνομία φροντίζει σχολαστικά να μην δημιουργούνται άβολα «μποτιλιαρίσματα», ξαφνικά παραπατάς και πέφτεις σε μια τρύπα. Προχωράς λίγο πιο κάτω, ξεχνιέσαι, τα ίδια. Οι δρόμοι γέμισαν τρύπες. Όχι, δεν είναι οι είσοδοι στις δαιδαλώδεις υπόγειες στοές που κάποιοι μυστήριοι τύποι περιγράφουν εδώ και χρόνια. Είναι απλά οι υπόνομοι σε κοινή θέα. Με τους πολύτιμους λίθους των οδοστρωμάτων εξαφανισμένους.

Τάπες, καπάκια της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ και σχάρες υπονόμων, είναι το νέο λάφυρο των πόλης. Τα βράδια εξαφανίζονται με τη βοήθεια φορτηγών με γερανούς, μεταφέρονται σε άγνωστους προορισμούς, τεμαχίζονται για να μην αναγνωρίζονται, λιώνονται σε χυτήρια και πωλούνται μέσω των κυκλωμάτων που εμπορεύονται κάθε λογής μέταλλο. Η αμοιβή για κάθε κομμάτι που παραδίδεται στα σκραπατζίδικα υπολογίζεται περίπου στα 20 ευρώ ενώ η αξία για ένα καινούριο καπάκι υπονόμου, μαντεμένιου, με βάρος μεγαλύτερο των 170 κιλών, μπορεί να φτάσει ως και τα 400 ευρώ. Είναι εύκολο λοιπόν να καταλάβει κανείς τα αίτια για αυτό το κυνήγι του θησαυρού των οδοστρωμάτων.

Οι δημοτικές αρχές βρίσκονται σε απόγνωση. Οι καταγγελίες δημοτών είναι καθημερινό γεγονός, λεφτά βρίσκονται με το σταγονόμετρο και τα συνεργεία των δήμων επιστρατεύουν την φαντασία τους καλύπτοντας τα κενά με κάθε λογής αντικείμενα, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι δυνατή η άμεση αντικατάσταση. Και όταν αυτή γίνεται, τα καπάκια και τα φρεάτια εξαφανίζονται ξανά μόλις πέσει η νύχτα.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Μέχρι τώρα απασχολούσε κυρίως περιοχές τις βορειοδυτικής Αττικής (Άνω Λιόσια, Φυλή), όμως πλέον έχει μετακομίσει και στο κέντρο, αφού οι εκεί δημοτικές αρχές κατάφεραν να περιορίσουν το πρόβλημα αντικαθιστώντας όλα τα κλεμμένα καπάκια και σχάρες φρεατίων με καινούρια που έχουν την δυνατότητα κλειδώματος, μια ιδιαίτερα κοστοβόρα λύση.

Ταύρος, Βοτανικός και Μεταξουργείο είναι οι περιοχές που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα, το οποίο επεκτείνεται προς το κέντρο της Αθήνας αφού ο Δήμος δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα το θέμα, διαχέοντας τις ευθύνες και παραπέμποντάς μας στους γειτονικούς Δήμους για πληροφορίες. Προσπαθήσαμε να μάθουμε κάτι παραπάνω, αλλά μια σαφή απάντηση δεν πήραμε. Το γεγονός αυτό δεν προκάλεσε καμία εντύπωση στον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Ταύρου, Πέτρο Καραφωτιά, ο οποίος καταλογίζει σοβαρότατες ευθύνες και σκοπιμότητα στον δήμαρχο Αθηνών Γ. Καμίνη, αλλά και στις προηγούμενες δημοτικές αρχές, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η αδιαφορία τους έχει μετατρέψει τον Ταύρο στην αποθήκη των σκουπιδιών της Αθήνας.

«Αυτή τη στιγμή στην δημοτική κοινότητα Ταύρου υπάρχουν περίπου 50 ακάλυπτα σημεία. Σκοπεύουμε να παραγγείλουμε κάποια καινούρια, αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να τα αντικαταστήσουμε όλα», αναφέρει.

Υπεύθυνοι για τις κλοπές σύμφωνα με τον κ. Καραφωτιά, είναι πρωτίστως οι Ρομά της περιοχής. «Κάνουμε ό,τι μπορούμε» μας λέει, «έχουμε ζητήσει την μετεγκατάστασή τους, αλλά δεν μπορούμε μόνοι μας. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά και οι δήμοι Αθηνών, Ρέντη και Αιγάλεω έχουν τεράστιες ευθύνες, κυρίως για τις περιοχές που συνορεύουμε μεταξύ μας», αναφέρει χαρακτηριστικά «Οι Ρομά είναι υπεύθυνοι όχι μόνο για τις κλοπές των καπακιών των υπονόμων και των φρεατίων, αλλά και πάσης φύσεως μεταλλικών αντικειμένων. Πρόσφατα διέρρηξαν τον δημοτικό κινηματογράφο Ταύρου, αφαιρώντας οτιδήποτε μεταλλικό βρήκαν μπροστά τους, με τις  ζημιές να φτάνουν τις 30.000 ευρώ», μας λέει, ενώ προσθέτει πως κάποιο άλλο βράδυ έκλεψαν ένα αυτοκίνητο από το γκαράζ του Δήμου, το οποίο βρέθηκε αργότερα και, όπως έμαθαν, χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά σκραπ».

Τονίζει πως πλέον «δημιουργείται και ένα επιπλέον πρόβλημα, αφού ομάδες Ρομά κλέβουν τα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ των αλλοδαπών, για να τα πουλήσουν. Οι απειλές και οι συμπλοκές έχουν αρχίσει και φοβόμαστε πως θα ενταθούν».

«Η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει πολλά» μας αναφέρει, αφού «εκτός από την έλλειψη προσωπικού, υπάρχουν πληροφορίες ότι στους καταυλισμούς των Ρομά γίνεται συστηματικό εμπόριο όπλων, η πρόσβαση συνήθως είναι δύσκολη, και στην πράξη το κράτος τους αφήνει ανενόχλητους».

Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται στις κλοπές των Ρομά, αφού παραμένει μυστήριο το που καταλήγουν τα ογκώδη και βαριά μεταλλικά καπάκια. «Οι εύρεση των κλεπταποδόχων είναι το μεγάλο ζητούμενο», τονίζει ο διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Φυλής. «Δεν έχουμε ιδέα πού πάνε, ποια είναι τα παράνομα χυτήρια και πού γίνεται η επεξεργασία. Έχουμε κάνει καταγγελίες στον Εισαγγελέα Άνω Λιοσίων και περιμένουμε». Στο ίδιο κλίμα και η απάντηση της αντιδημάρχου Ταύρου-Μοσχάτου κ. Λουκής: «Δεχόμαστε καταγγελίες, στέλνουμε την δημοτική αστυνομία σε μάντρες και σκραπατζίδικα, όμως ποτέ δεν βρίσκουμε κάτι», λέει.

Στο τέλος της μέρας αυτό που μένει είναι οι τρύπιοι δρόμοι και πεζόδρομοι και φυσικά ο κίνδυνος για πεζούς και οχήματα. Μια βόλτα στην οδό Κεραμεικού, για παράδειγμα (περιοχή ευθύνης του Δήμου Αθηναίων), θα σας πείσει. Πιθανότατα βέβαια δεν θα χρειαστεί να περπατήσετε στους δρόμους του Μεταξουργείου για να τα διαπιστώσετε από μόνοι σας, το χάος, η καθυστέρηση και η αναποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών σε συνδυασμό με την αδιαφορία, θα φροντίσουν να πλησιάσουν οι μυστηριώδεις τρύπες και στα μέρη σας. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με τα αμέτρητα πλέον καροτσάκια που συναντάς πλέον παντού...