Οι W Researching επισκέπτονται τα στοιχειωμένα κτίρια της Αθήνας και καταγράφουν ιστορίες φαντασμάτων. Τους συναντήσαμε λίγο πριν την καινούργια τους εξόρμηση και μας μίλησαν για περίεργες φωνές, σκιές και τον φόβο του ανεξήγητου που έχουν πια ξεπεράσει.

Φωτο: Eftychia Vlachou.

Μία από τις φήμες που κυκλοφορούσαν εδώ και λίγο καιρό ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους ήταν η ύπαρξη  μιας αθηναϊκής ομάδας κυνηγών φαντασμάτων. Κάτι σαν τους Ghost Busters της ταινίας, χωρίς τις στολές και το μουσικό θέμα. Οι Έλληνες αυτοί ghost hunters επισκέπτονται εγκαταλειμμένα κτίρια της πόλης και στοιχειωμένα σπίτια, τα ερευνούν και μετά ανεβάζουν το βιντεοσκοπημένο υλικό από τις έρευνές τους στο youtube. Τα βίντεο είναι εντυπωσιακά και δεν μοιάζουν να έχουν γίνει από ερασιτέχνες. Στα τελευταία επεισόδια που αναφέρουν την ιστορία του κτιρίου ή του χώρου που ερευνούν, θα μπορούσαν άνετα να είναι κανονικές εκπομπές στην τηλεόραση. Μάλιστα, το επεισόδιο με τον Ξενία είχε κυκλοφορήσει σε DVD μαζί με τον Ελεύθερο Τύπο. Κάπως έτσι μας κινήθηκε η περιέργεια και γνωρίσαμε τα παιδιά που κρύβονται πίσω από την W Researching, τον Θανάση και τον Αντώνη. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι ο Θανάσης πάει λύκειο ακόμη και ο Αντώνης είναι γεωπόνος και όσον αφορά τα φαντάσματα και το ασυνήθιστο χόμπι τους είχαν πολλά ενδιαφέροντα να μας πουν.   

Ποιος είχε την ιδέα για να ξεκινήσετε την ομάδα;
Θ: Όταν ήμουν 15 είχα στο μυαλό μου γενικά όλα αυτά τα φαινόμενα, τα παραφυσικά. Παρακολουθούσα διάφορες σειρές όπως ήταν το Ghost Adventures ή το Ghost Hunters και μου άρεσε όλη αυτή η ιδέα του κυνηγιού φαντασμάτων, του να κυνηγάω το άγνωστο. Όταν ήμουν μικρότερος είχα μια εμπειρία Μόρας, ένα κλασσικό φαινόμενο υπνικής παράλυσης που πλέον έχει εξηγηθεί. Η Μόρα είναι ένα φαινόμενο στο οποίο ξυπνάς στη φάση REM του ύπνου σου κι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αισθάνεσαι ένα βάρος να σε πλακώνει στο στήθος. Νομίζεις πολλές φορές ότι βλέπεις μια σκιά και ότι ακούς μια φωνή. Γενικότερα, έχεις μια αίσθηση ότι κάτι σε απειλεί. Στην πραγματικότητα, είναι ένα φαινόμενο που έρχεται από το μυαλό του ανθρώπου. Δεν πρόκειται δηλαδή για κάποιο πνεύμα. Απλά, αυτό ήταν ένα γερό έναυσμα για μένα για να ασχοληθώ με αυτά τα φαινόμενα. Ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε με διάφορους φίλους σε χώρους με μια απλή κάμερα, προσπαθώντας να καταγράψουμε κάτι τελείως ερασιτεχνικά. Κι ένας ξάδελφος μου το Νοέμβριο του 2010 με γνώρισε με τον Αντώνη. Ο Αντώνης είχε κάποιες κάμερες και του άρεσαν και του ίδιου αυτά τα φαινόμενα. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα και να το κάνουμε πιο «επαγγελματικό» το όλο θέμα. Έτσι κι έγινε. Πήραμε καλύτερο εξοπλισμό, διαβάσαμε ακόμα πιο πολλά πράγματα και είδαμε ακόμα πιο πολλές εκπομπές. Σήμερα, είμαστε η μόνη ομάδα στην Ελλάδα που κάνει ghost hunting λειτουργώντας στα πρότυπα αντίστοιχων ομάδων του εξωτερικού.

Επαγγελματικά τι σημαίνει; Βγάζετε και λεφτά δηλαδή;  
Α: Δε θέλουμε  να βγάλουμε λεφτά. Το κάνουμε καθαρά από προσωπικές μας ανησυχίες. Ίσα, ίσα που βάζουμε λεφτά σ’ αυτό. Και το χρόνο μας. Ο  καθένας έχει τις δικές του ασχολίες, τις δουλειές του.
Θ: Ο αρχικός μας σκοπός είναι να καλύψουμε τα προσωπικά  μας ερωτήματα. Ό, τι άλλο έρθει στη συνέχεια είμαστε ανοιχτοί σε αυτό, σε προτάσεις αρκεί να μην μας αλλάξει αυτό που κάνουμε. Πάνω απ’ όλα όμως επειδή δεν υπάρχει  στην Ελλάδα αυτό το πράγμα, θέλουμε  να το προωθήσουμε.
Α: Το κάνουμε δηλαδή από  αγάπη. Τώρα, εντάξει, τα λεφτά ποιος δεν τα θέλει;

Εκτός από όσα καταγράφετε με τις κάμερες, έχετε δει κάτι;
Α: Έχουμε καταγράψει και με εικόνα και ήχο αρκετά πράγματα που θα βγουν στα επόμενα επεισόδια.
Θ: Πάντως, είμαι 90% σίγουρος πως πράγματι κάτι υπάρχει. Δεν λέω ότι είναι το φάντασμα που θα βγει με τα χέρια και με τα πόδια για να μας τρομάξει για να φύγουμε από το κτίριο, σε καμία περίπτωση. Κυκλοφορούν θεωρίες οι οποίες λένε πως τα στοιχειώματα κατά βάση είναι κατάλοιπα. Σε έναν χώρο που  υπήρξε πόνος στο παρελθόν, αποτυπώνεται μια ενέργεια. Αυτή η ενέργεια εκδηλώνεται στο χώρο σαν ένα τρισδιάστατο playback. Αυτό προσπαθούμε να καταγράψουμε. Στο DVD για το Ξενία της Πάρνηθας που βγάλαμε με τον Ελεύθερο Τύπο και δεν έχουμε ανεβάσει στο διαδίκτυο, μια φωνή ακούγεται καθαρά να λέει “τα χρόνια". Τη δεύτερη φορά που πήγαμε εκεί, βάλαμε σε ένα απλό κασετόφωνο τη φράση “τα χρόνια” να παίζει συνεχώς, σε λούπα. Μετά από ώρα, ακούγεται μια φωνή μέσα από το ίδιο το μαγνητόφωνο να λέει “εχάθηκαν” και να συμπληρώνει τη λέξη σαν να ανοίγει ένα κανάλι στην άλλη πλευρά. 

Φοβάστε γενικά;
Α: Πηγαίναμε  σε περίεργα μέρη αλλά έλεγα, εντάξει, τι να φοβηθώ; Το πολύ να είναι κανένας άστεγος εκεί. Δεν δεχόμουν την ύπαρξη φαντασμάτων. Όταν άρχισα και έβλεπα ότι όντως κάτι υπάρχει, φωνές, σκιές, ή παρουσίες, κτλ, τότε άρχισα να φοβάμαι.  Ρώταγα το Θανάση «μήπως δεν έπρεπε να προκαλούμε την τύχη μας;». Μετά τη δεύτερη έρευνα, όταν είχαμε κάποια σημαντικά ευρήματα, δεν μπορούσα  να κοιμηθώ τα βράδια και σκεφτόμουν μήπως πρέπει να σταματήσουμε.Τελικά το συνεχίσαμε και πια το έχω συνηθίσει. Ξέρω ότι θα πάμε και θα ακούσουμε φωνές, θα δούμε παρουσίες, αλλά δεν φοβάμαι πια.  Έχω καταλάβει ότι μπορεί να είχαμε κάποια ατυχήματα, αλλά δεν μπορούν να μας βλάψουν. Ελπίζουμε δηλαδή.

Η Αθήνα έχει πολλούς στοιχειωμένους χώρους;
Θ: Η Αθήνα έχει το Ν.Ι.Ε.Ν., το Ξενία. Μετά έχουμε διερευνήσει το εκκλησάκι  του Αγίου Παντελεήμονα και τη σπηλιά του Νταβέλη. Έχουμε κάνει έρευνα σε ιδιωτικές κατοικίες που μας  έχουν καλέσει. Μία στη Χαλκίδα, σε ένα σπίτι αποκαλούμενο «το  σπίτι του Κόμη», ένα πολύ παλιό κτίσμα  όπου παλιότερα είχαν δολοφονηθεί δυο άνθρωποι και στο σπίτι μιας κοπέλας που πίστευε ότι ήταν στοιχειωμένο. Στο επόμενο επεισόδιο πάμε στα κτήματα του τέως βασιλιά στο Τατόι. Γενικά, δεχόμαστε πάρα πολλά email με αιτήματα. Προσπαθούμε όμως να είμαστε επιλεκτικοί.

Παίρνετε μαζί σας κάποιου είδους προστασία;
Θ: Όχι. Μας έχουν  πει κατά διαστήματα να παίρνουμε αλάτι ή  να φοράμε σταυρούς.
Α: Δεν είμαστε όμως ούτε μυστικιστές, ούτε σατανιστές, ούτε τίποτα. Νομίζω αυτά είναι πολύ μυστικιστικά πράγματα και δεν συνδεόμαστε με αυτά. Εμείς πάμε με μια κάμερα, μια φωτογραφική, ένα κασετοφωνακι, λίγους μετρητές για να μετρήσουμε και να καταγράψουμε τα φαινόμενα, δεν πάμε για να κάνουμε επικλήσεις. Δεν είμαστε με κάποια θρησκεία. Ούτε προσπαθούμε ούτε θέλουμε να εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι αυτό, γιατί δεν έχουμε και τις γνώσεις. Εμείς κάνουμε ghost hunting. Ο ορισμός του ghost hunting είναι ο εντοπισμός και η καταγραφή ενός πνεύματος σε ένα συγκεκριμένο χώρο που θεωρείται στοιχειωμένος. Θέλουμε να αποδείξουμε πως υπάρχει κάτι, το οποίο να μην μπορεί να εξηγηθεί με τη φυσική. Από τη στιγμή που θα το κάνουμε αυτό, δεν έχουμε καμία άλλη δουλειά.

Τι απαντάτε σε κάποιον που μπορεί να σας κατηγορήσει για γραφικούς;
Θ: Έχει τύχει να μας το πει κάποιος και τον καλέσαμε να έρθει σε μια έρευνά μας να δει αν είμαστε γραφικοί. Ήρθε και μετά εξαφανίστηκε.  Μετά από αυτά που είδε, μας διέγραψε κι από  το facebook. Ρωτήσαμε να μάθουμε τι απέγινε και χάθηκε. Ελπίζω να είναι καλά.  Ζούμε σε μια χώρα που το μόνο παραφυσικό που έχει δει στην ουσία είναι ο Χαρδαβέλας. Επομένως, βλέποντας κάτι τέτοιο, ναι, θα πει ότι αυτό που κάνουμε είναι γραφικό. Στο εξωτερικό τις εκπομπές που είναι παρόμοιες με τη δικιά μας, όλοι τις αντιμετωπίζουν ως κάτι πρωτοποριακό, κι ως κάτι που δεν έχει ξαναγίνει και τις θαυμάζουν. Πολύ απλά, γιατί είναι εξωτερικό και είναι διαφορετικά τα δεδομένα που έχουν εκεί ως χώρες. Επομένως, το ότι τα αντιμετωπίζουν έτσι αυτά στην Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι είμαστε γραφικοί.

Τι λένε οι οικογένειές σας για όλα αυτά;
Θ: Η  μάνα μου όταν ξεκίνησα μου  έλεγε «τι κάνεις παιδάκι μου,  πας καλά;», «θα σου επιτεθούν ναρκομανείς» η πρώτη αντίδραση . Ή μετά «θα σου πέσει κάνα ντουβάρι στο κεφάλι». Ποτέ δεν με ρώτησε αν πιστεύω στα φαντάσματα ή όχι. Δεν ξέρω αν φοβάται η  ίδια, πάντως μου έχει πει εμπειρίες  της. Πλέον το αποδέχεται. Ειδικά μετά το βίντεο από τον Ελεύθερο Τύπο, είπε «εντάξει αγόρι μου, πήγαινε τράβα όσα βίντεο θες».
Α: Οι δικοί μου περισσότερο φοβόντουσαν για το χώρο, μην πέσουμε σε καμιά τρύπα επειδή είναι ετοιμόρροπα αυτά τα μέρη, παρά για τα φαντάσματα αυτά καθαυτά.

Όταν το λέτε σε κόσμο που δεν γνωρίζετε πώς αντιδρούν;
Α: Οι πιο πολλοί  θέλουν να έρθουν μαζί μας. Σπάνια θα σου πει  κάποιος «τι βλακείες είναι  αυτά». 
Θ: Υπάρχει περισσότερο ενθουσιασμός. Σε όσους φίλους μου το είχα αναφέρει, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην θέλει να έρθει μαζί μας. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πάρω  κανέναν μαζί μου γιατί θα αισθάνομαι ότι έχω ευθύνη αν γίνει τίποτα.

Στο σχολείο τι σου λένε, ας πούμε;
Θ: Ό,τι μου λένε και  στις παρέες μου. Πάω στη Β’ λυκείου  και είναι πάντα η ίδια αντίδραση: «πώς το κάνεις, γιατί το κάνεις, θέλω και εγώ», αλλά ως εκεί.

http://wresearching.wordpress.com/