Σε ένα μεζεδοπωλείο στον Κορυδαλλό, μέσα στην τσίκνα από πολίτικους μεζέδες, κάποιοι κάνουν ουρά για να τους πουν τον καφέ! Περνώντας απ’ έξω, μπήκαμε κι εμείς…   

Φωτο: Tomoko Rin

Πρόσφατα έμαθα για ένα μαγαζί στον Κορυδαλλό -Τσιφλίκ Μπαχτσέ το λένε- μεζεδοπωλείο, που σου λένε τον καφέ! Είχε πάει μια φίλη μου και ισχυρίζεται ότι της τα βρήκε όλα, έτσι σκέφτηκα να δοκιμάσω -παρόλο που δεν τα πάω καλά με τις μελλοντολογίες και τα σχετικά, τα φοβάμαι! Δεν θέλω να ξέρω το παρακάτω, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάτι θα μου πάει στραβά! Η μόνη σχέση που έχω με τις «μαντείες» είναι οι Σμυρνιές προγιαγιάδες μου –τις οποίες δεν γνώρισα ποτέ– και που από τις διηγήσεις της μαμάς μου ξέρω πως έλεγαν τον καφέ, το ασπράδι του αυγού και έριχναν και μια πασιέντζα περίεργη, που η μαμά μου την ξέρει.

Ένα ζεστό απόγευμα, μετά από διάφορες αναποδιές, κατάφερα να φτάσω στο κατώφλι του Μπαχτσέ και να συναντήσω την Ανθούλα που, εκτός από το φλιτζάνι, θα μας έλεγε και μερικά πράγματα για την καφεμαντεία. Μόλις ετοίμασε τους καφέδες, τους σέρβιρε και με πρόσταξε ν’ αρχίσω να πίνω, «σκεπτόμενη» τι θέλω να μάθω.

Η Ανθούλα (σε αντίθεση με τη μαμά μου που δεν έμαθε τίποτα απ’ τις γιαγιάδες της), παρατηρούσε τη γιαγιά της τη Σμυρνιά που έλεγε τον καφέ και ξεσήκωσε την τέχνη. Μου εξηγεί όμως ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος ερμηνείας του καφέ, για να μπορείς να τον μεταβιβάσεις από γενιά σε γενιά. Έγκειται στην ιδιοσυγκρασία, δηλαδή, εκείνου που τον ερμηνεύει. «Υπάρχουν σταθερά σύμβολα, όπως γράμματα, αριθμοί, ζώα, άνθρωποι που μπορεί να τ’ αναγνωρίσει και κάποιος που δεν ξέρει να λέει τον καφέ, άλλα αυτό που προέχει είναι η ενέργεια του ερμηνευτή και αυτού που πίνει τον καφέ», τονίζει. «Έχουν έρθει άτομα αρνητικά προκατειλημμένα, με τους οποίους δυσκολεύτηκα να επικοινωνήσω και πολλές φορές διέκοψα τη διαδικασία, καθώς απ’ ό,τι φαινόταν, χάναμε και οι δύο το χρόνο μας. Η διαδικασία αυτή είναι κάτι πολύ προσωπικό και πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα. Φροντίζω να έχω κι η ίδια θετική ενέργεια και, να ξέρεις, εγώ τα άσχημα δεν τα βλέπω!» με καθησυχάζει, λες και ήξερε ότι τα πόδια μου είχαν αρχίσει να τρέμουν.

Μου λέει ιστορίες για κυρίες που έχουν εμμονή με την μελλοντολογία κι έχουν ξοδέψει εκατοντάδες ευρώ σε επιτήδειους που εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους. «Δεν μπορεί ένα τόσο δα φλιτζανάκι να σου πει τι θα κάνεις, να σου αλλάξει τη ζωή! Η ερμηνεία του σου δίνει μια γενική εικόνα της ζωής σου και οι χειρισμοί που θα κάνεις εσύ θα τη διαμορφώσουν! Αλίμονο αν πιστεύαμε ότι το φλιτζάνι, τα χαρτιά ή τα ζώδια μπορούν να σου πουν πότε θα παντρευτείς, αν θα χωρίσεις ή αν θα πεθάνεις!». Πίνω γρήγορες και μεγάλες γουλιές όσο μου μιλάει, γιατί η Ανθούλα κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου και ήθελα να δω τι θα δει στο φλιτζάνι μου το γρηγορότερο δυνατό!

Ανάμεσα σε άλλα, μου λέει ότι στο μαγαζί γίνεται χαμός και μέσα σε μια μέρα μπορεί να πει και 120 φλιτζάνια! Και αν και όλοι θα περίμεναν το μεγαλύτερο ποσοστό των «πελατών» να είναι γυναίκες, μου λέει ότι έχει πολλούς άντρες, οι οποίοι είναι και σταθεροί πελάτες! «Στην αρχή ντρέπονται, αλλά μετά έρχονται και έχουμε αναπτύξει και φιλίες!». Το μέγα ζήτημα, φυσικά, που τους απασχολεί όλους ανεξαιρέτως, είναι τα συναισθηματικά.

«Άντε, το ήπιες όλο! Έλα να το γυρίσουμε!», μου λέει ξαφνικά. Παίρνει το φλιτζανάκι και το κουνάει κυκλικά για να κάτσει καλά το κατακάθι. Αδειάζει τις τελευταίες σταγόνες καφέ σ’ ένα ποτηράκι του κρασιού, διπλώνει διαγώνια μια χαρτοπετσέτα και ακουμπάει το φλιτζάνι ανάποδα πάνω στο πιατάκι. Περιμένει να στεγνώσει και με ρωτάει από ποια πλευρά το έπιανα, για ν’ αρχίσει να το διαβάζει από ‘κει. Μου λέει ότι είναι καθαρό και πως οι μεγάλες εντάσεις, που συμβολίζονται με το σκούρο μέρος απ’ το κατακάθι, είναι έτοιμες να φύγουν πάνω απ’ το κεφάλι μου, καθώς βρίσκονται στο χείλος του φλιτζανιού. Μετά το γυρνάει λίγο ακόμα και μου λέει: «Ένα Γάμα που βλέπω εδώ μεγάλο και αγαπουλίστικο; Υπάρχει;» Κι όμως υπάρχει! Και Γάμα είναι και αγαπουλίστικο! (σ.σ. η Ανθούλα χρησιμοποιεί πολύ συχνά τη λέξη «αγαπουλίστικο», κάτι που βρήκα τρομερά χαριτωμένο). Ενθουσιασμένη που αρχίζει να «τα βρίσκει», άκουσα με προσοχή το υπόλοιπο φλιτζάνι. Έπεσε μέσα σε πολλά και πράγματα που δεν μπόρεσα ίσως ν’ αντιστοιχήσω με κομμάτια της ζωής μου μπορεί να τα βρω μπροστά μου μια μέρα! Πού ξέρεις;

Όταν τελείωσε, μου ζήτησε να κάνω μια ευχή την οποία δεν πρέπει να πω πουθενά, για της δώσω ισχύ όπως είπε, και να κάνω ένα δαχτυλικό αποτύπωμα στον πάτο του φλιτζανιού. Με κοιτάει σοβαρά και μου λέει: «Δεν έκανες μια ευχή! Δύο έκανες!» Και είχε δίκιο! Δηλαδή ήταν μια ευχή με μια υποευχή! «Θα πραγματοποιηθεί και μάλιστα σύντομα!».

Ήταν το τέλος της διαδικασίας. Ήμουν τόσο έκπληκτη απ’ την σωστή διαίσθησή της, που κρατήθηκα πολύ για να μην της πω ευχαριστώ, καθώς γνωρίζω ότι στο φλιτζάνι, τα χαρτιά και το ξεμάτιασμα δεν κάνει να λες ευχαριστώ γιατί «δεν πιάνουν»!     

Πριν φύγω τη ρώτησα γιατί πιστεύει ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε τόση μεγάλη αγωνία να μάθουμε το μέλλον. «Γιατί είναι το κομμάτι που μας λείπει», μου απάντησε αφοπλιστικά, λέγοντάς τα όλα μέσα σε μια τόσο μικρή φράση.

Η Ανθούλα λέει τον Καφέ στο Τσιφλίκ Μαχτσέ κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, ενώ την Τρίτη λέει τον καφέ η κ. Ιωάννα. Το μενού έχει και χαρτομαντεία τις Τετάρτες, ενώ σύντομα έρχεται new entry με αστρολόγο.

Τσιφλίκ Μπαχτσέ, Παύλου Μελά 44, Κορυδαλλός, 210-494508