The machines never die.

Τον Σάββα τον γνώρισα ως Good Luck Mr. Gorsky, πριν από εφτά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Τότε είχε μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος έκαναν πρόβες, σχέδια και όνειρα σε ένα παλιό στούντιο στα Λαδάδικα. Από τότε άλλαξαν πολλά. Ήρθε η «κανονική» δουλειά, ο Σάββας «μεγάλωσε», πήγε φαντάρος, προέκυψε η Granny Records, έφτιαξε και κυκλοφόρησε τη δικιά του μουσική ως Inverz. Πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησε σε μια εξαιρετική έκδοση βινυλίου το νέο του άλμπουμ –το τέταρτο συνολικά και δεύτερο στη δικιά τους εταιρία- που είναι και η πιο ολοκληρωμένη του δουλειά μέχρι τώρα. Το «My Machines» είναι ένας δίσκος φτιαγμένος από επεξεργασμένους ήχους από παλιά βινύλια κλασικής μουσικής, field recordings και  ηχογραφήσεις από ακουστικά όργανα που ακούγονται αγνώριστα και παραμορφωμένα, ο οποίος μαζεύει πολύ καλά σχόλια από παντού. Στο Wire Μαρτίου 2012 τον έχουν στις επιλογές τους για το μήνα –αν μη τι άλλο, μια ηθική ικανοποίηση για τον δημιουργό του, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι άνθρωποι άκουσαν τη δουλειά του και τη γούσταραν... 

Φωτο: ShootLudwig: Νίκος - Θάνος.

 
Ποιος είναι ο Inverz; Πες μου μερικά πράγματα που θα ήθελες να ξέρει κάποιος για σένα.
Το όνομα μου είναι Σάββας. Είμαι από την Θεσσαλονίκη στην οποία έχω επιστρέψει τα τελευταία χρόνια μετά από 7 χρόνια απουσίας. Από τα 16 μου που πρωτοέπιασα μία ηλεκτρική κιθάρα άλλαξε κατά πολύ ο τρόπος ζωής μου.

Το Inverz πώς προέκυψε; Και γιατί πέταξες το b.;
Καθόμουν στο σαλόνι ενός φίλου μου, τα ίχνη του οποίου έχω χάσει τα τελευταία χρόνια, ακούγαμε τις πρώτες ηχογραφήσεις μου και θέλαμε ένα όνομα για να τυπώσουμε μερικά cdr, τα οποία θα μοιράζαμε. Τότε διαβάζαμε συνέχεια Kerouac, Buroughs και άλλα σχετικά... Έτσι κάναμε τον κλασσικό τρόπο, αριθμό σελίδας, αριθμό σειράς, αριθμό λέξης σε ένα βιβλίο του Buroughs, πιθανόν στις ‘Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας’. Κάπου εκεί έλεγε την λέξη inverz...Το b ούτε που θυμάμαι πώς ήρθε και έφυγε, έγινε πολύ αυτόματα.

Πότε και γιατί ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Γιατί φτιάχνεις μουσική;
Όταν ήμουν μαθητής δημοτικού το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν να αγοράζω μεγάλα κομμάτια χαρτόνι, να σχεδιάζω σε αυτά κιθάρες, να τις βάφω, να τις κόβω και να τις φοράω με ένα σκοινί και να κάνω πως παίζω. Την ίδια περίοδο, όποτε βρισκόμουν στο σπίτι του θείου μου, πέρναγα την ώρα μου φορώντας κάτι τεράστια ακουστικά, ακούγοντας την συλλογή των δίσκων του. Led Zeppelin, Doors, Beatles, Bruce Springsteen, Dave Brubeck… Μετά, ξαφνικά, ανακάλυψα το mtv. Τότε σταμάτησα να διαβάζω για το σχολείο και έγραφα όλη μέρα κασσέτες από την τηλεόραση. Μετά ήρθαν οι Nirvana και οι Pearl Jam και μετά η πρώτη κιθάρα δώρο από τον πατέρα μου. Νομίζω αυτοί είναι οι λόγοι που ξεκίνησα να παίζω μουσική. Ο λόγος που φτιάχνω μουσική είναι μάλλον γιατί αν δεν το έκανα αυτό, δεν θα είχα τι άλλο να κάνω. Θα ήταν όλα πολύ βαρετά φαντάζομαι. Σίγουρα υπάρχουν και ψυχοσυναισθηματικοί λόγοι για τον κάθε έναν που παράγει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, αλλά η αφετηρία νομίζω ότι δεν είναι τόσο σύνθετη.

Ποιος είναι ο πρώτος ήχος που θυμάσαι; Πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι ήχοι του περιβάλλοντος για τη μουσική που φτιάχνεις;
Ο πρώτος τέτοιος ήχος που θυμάμαι έντονα, είναι ο ήχος που κάνει ένα συγκεκριμένο είδος πουλιού... δεν είναι ακριβώς κούκος, αλλα κάνει κάτι παρόμοιο. Με αυτόν τον ήχο ξυπνούσα χρόνια στο πρώτο μου σπίτι. Είχε σταθερό tempo και φυσικό reverb, minimal techno της ‘αστικής’ φύσης. Μετά, αναγκαστικά ζεις και θυμάσαι όλους τους αστικούς ήχους που σε περικλείουν, αλλά πάντα με ενθουσίαζε ο ήχος του αέρα και οι βροντές. Πολύ σκοτεινοί και τρομαχτικοί ήχοι, ακόμα και σήμερα για μένα. Θυμάμαι το πρωτο πρώτο κομμάτι που ολοκλήρωσα σαν Inverz. Είχε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην κιθάρα που θύμιζε Labradford, και είχε από ηχογράφηση σε δημοσιογραφικό κασσετοφωνάκι, μία βόλτα που είχα κάνει εκείνο το απόγευμα γύρω από το τετράγωνο: αυτοκίνητα, πλανόδιος ακορντεονίστας, η μπάντα του Δήμου σε πρόβα για την παρέλαση, παιδιά να παίζουν... Είχα μείνει άφωνος με το αποτέλεσμα και πώς όλα αυτά έδεναν με την μουσική. Έκανα από τότε field recordings, χωρίς να ξέρω καν τον όρο. Από το πρώτο κομμάτι μέχρι και το ‘Μachines’ αυτοί οι ήχοι είναι βασικό μέρος της μουσικής μου.

Πού θα τοποθετούσες τη μουσική σου αν έπρεπε να την κατατάξεις σε κάποιο είδος; Ποιοι μουσικοί είναι οι πιο «συγγενείς» σε αυτό που κάνεις;
Η Αmbient ηλεκτρονική κατάταξη σίγουρα εμπεριέχει την μουσική μου. Η μεγαλύτερη μουσική συγγένεια υπάρχει με τους good luck mr. Gorsky, -τους άλλους. Από εκεί και πέρα με όρους συγγένειας θα μπορούσα να πω ότι το ‘Μy Machines’ είναι κοντά στις δουλειές του Caretaker, του Richard Skelton, Oren Ambarchi ίσως, αλλά ο κάθε ένας που το ακούει βρίσκει και κάτι διαφορετικό.

Πες μου 5 δίσκους που θεωρείς ότι σε έχουν διαμορφώσει μουσικά –με οποιονδήποτε τρόπο.
1. Pan American – Quiet City
2. Alva Noto – Xerrox
3. Oren Ambarchi – In the Pendulum’s Embrace
4.Richard Skelton – Marking Time
5α.Bonnie Prince Billy – The Letting Go
5β.Isis - Oceanic

Ο πρώτος σου δίσκος στην granny έχει τίτλο «My machines». Ποια είναι τα μηχανήματά σου; Πες μου μερικά πράγματα για τη δημιουργία αυτού του δίσκου. Πόσο καιρό τον ετοίμαζες; Ποια ήταν η διαδικασία;
To ‘Μy Machines’ είναι ο πρώτος στην granny, σε βινύλιο... Υπήρξε και το ‘songs’ πριν από κάποια χρόνια. Όλα τα χρόνια της ενασχόλησης με την μουσική έχω μαζέψει άπειρα πράγματα, τα οποία πλέον θέλουν ένα δωμάτιο για να τα χωρέσω. Μέχρι και το ‘My Machines’, η διαδικασία της παραγωγής ενός κομματιού ήταν ένα παζλ από μηχανήματα, όργανα, κιθάρες, synth, μικρόφωνα, διάφορα αντικείμενα που απλά παρήγαγαν έναν ενδιαφέρων ήχο, και πολλά μέτρα καλώδια. Είναι λίγο ειρωνικό, αλλά για το ‘My Machines’ χρησιμοποίησα λιγότερα μηχανήματα από κάθε άλλη φορά. Ίσως επειδή ο δίσκος αυτός έχει ελάχιστη κιθάρα (μαζί με 2 βαλίτσες εφέ που την συνοδέυουν). Ο δίσκος αυτός ξεκίνησε με πειραματισμούς πάνω στην αλλοίωση παλιών LP κλασσικής μουσικής, πράγμα το οποίο με έιχε συναρπάσει και από την προηγούμενη δουλειά μου, το ‘slow’ (net release). Tην ίδια περίοδο είχα ήδη συγκεντρώσει ένα μεγάλο αριθμό από field recordings, αλλά και από ηχογραφήσεις που δοκίμαζα σε διάφορα όργανα, από βιολιά και λύρες, μέχρι σε ηλεκτρικά πιανάκια 30ετίας. Όταν άρχισα να τα συνδυάζω όλα αυτά, ξεκίνησε να δημιουργείται και ο πυρήνας του δίσκου και να αποκτάει ένα συγκεκριμένο ύφος. Ένα κακό που έχω όταν ασχολούμαι με ένα κομμάτι, είναι πως το κομμάτι πρέπει να αρχίσει και να τελειώσει χωρίς ενδιάμεση διακοπή. Νομίζω πως πρώτη φορά στο ‘My Machines’ ξαναεπέστρεψσα στις ηχογραφήσεις ενός κομματιού για να αλλάξω ή να προσθαφαιρέσω κάτι, για αυτό και η όλη διαδικασία κράτησε πολύ παραπάνω από ό,τι άλλο είχα κάνει στο παρελθόν.

Οι κριτικές για το δίσκο είναι πάρα πολύ καλές και στο Wire τον είχαν στις επιλογές τους για το μήνα; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για σένα, πέρα από ηθική ικανοποίηση;
Το πιο βασικό είναι οτι κάποιος άσχετος με εσένα, χιλιόμετρα μακριά, έκατσε και έβαλε τον δίσκο σου, τον άκουσε και σκέφτηκε κάποια πράγματα πάνω σε αυτό που άκουσε. Το ότι του άρεσε κιόλας, είναι ακόμα καλύτερο.

Πες μου για την granny records. Πώς αποφασίσατε να τη φτιάξετε, γιατί λέγεται έτσι, με ποια κριτήρια επιλέγετε τις κυκλοφορίες σας; Ποια είναι η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζει μία μικρή ανεξάρτητη εταιρία;
Η granny ξεκίνησε γιατί θέλαμε να ακούσει ο κόσμος όλα εκείνα που παίζαμε και ηχογραφούσαμε τότε στο σπίτι της γιαγιάς του Σπύρου (good luck mr. gorsky). Για αυτό και ονομάστηκε granny, γιατί όλα ξεκίνησαν από εκείνο το δωμάτιο με τις vintage πολυθρόνες, τους διάσπαρτους ενισχυτές, τα μικρόφωνα από το φωτιστικό και το παλιό pc του Σπύρου. Από τότε λέγαμε ότι θέλουμε να βγάζουμε Έλληνες καλλιτέχνες που να μας αρέσουν, κάτι που ισχύει και σήμερα. Ακόμα καλύτερο αν αυτούς τους καλλιτέχνες έχουμε την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε από κοντά, να μοιραστούμε μία συναυλία, να δούμε αν ταιριάζουμε μουσικά, αλλά και σαν άνθρωποι, κάτι που προσωπικά το θεωρώ πολύ σημαντικό. Για αυτό και η διαδικασία της κάθε κυκλοφορίας είναι αρκετά μεγάλη.
Νομίζω πως η μεγαλύτερη δυσκολία αφορά το δίκτυο της διανομής και την πρόσβαση του κοινού στην μουσική. Αν και με την χρήση του internet, πλέον, αυτό δείχνει να λύνεται σταδιακά.

Και ποιο είναι το πιο μεγάλο πλεονέκτημα;
Η χαρά του να ανοίγεις το πακέτο με τους φρεσκοκομμένους δίσκους. Χριστούγεννα για ενήλικες.

Με τη διανομή τι γίνεται; Εκτός από το σάιτ σας, μπορεί να βρει κάποιος το δίσκο σου σε δισκάδικο; Υπάρχει ενδιαφέρον από ξένο κοινό;
Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει στον Λωτό, που στηρίζει από την αρχή την granny. Στην Αθήνα ακόμα όχι, αλλά φαντάζομαι ότι σύντομα θα υπάρξει. Αρκετοί οnline διανομείς έχουν ενδιαφερθεί, και κάποια δισκάδικα (φυσικά και online) στο εξωτερικό θα έχουν τον δίσκο σύντομα. Nομίζω πως με τις 2 τελευταίες κυκλοφορίες της granny, το ενδιαφέρον από εξωτερικό είναι πιο θερμό.

Ποιος έχει φτιάξει το εξώφυλλο;
Το εξώφυλλο του ‘My Machines’ έχει γίνει από τον Γιώργο Βουρλίδα που επιμελείται τις τελευταίες κυκλοφορίες της granny αλλά και τις αφίσες για τα live μας. Η αρχική φωτογραφία με το χιονισμένο τοπίο και την πεσμένη δεξαμενή είναι του Matthias Heiderich ο οποίος έχει μερικές απίστευτες φωτογραφίες στο portfolio του. Με το που είδα την φωτογραφία αυτή μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος του ‘My Machines Are Dead’ από ένα κομμάτι του δίσκου, και αμεσως επικοινώνησα μαζί του. Το τελικό αποτέλεσμα μου αρέσε απίστευτα πολύ, όπως αρέσε σε γραφίστα και φωτογράφο.
 Πότε έφτιαξες τον πρώτο σου δίσκο; Πες μου μερικά πράγματα για τις κυκλοφορίες σου.
Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία ήταν το ‘variations on hold’ στην moremars το 2007 νομίζω, αλλά είχαν προυπάρξει αμέτρητα cdr και diy EP που μοίραζα, τα οποία αυτή τη στιγμή νομίζω οτι υπάρχουν μόνο στο pc του Σπύρου (από gorsky, να ΄ναι καλά!). Μετά ήρθε το ‘songs’ στην granny, το οποίο ήταν πολύ πιο ολοκληρωμένο και δομημένο album. Ακολούθησε ένα net release στην Αγγλική ‘Phantom Channel’ το ‘slow’ το οποίο είχε 4 κομμάτια και τώρα το ‘Machines’…

Ποια θα ήταν η ιδανική συνέχεια για σένα -ως μουσικός;
Nα κυκλοφορήσει το υλικό μας ως ‘good luck mr. gorsky’. Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια ηχογραφήσεων και ατελείωτων live έχει ωριμάσει πολύ η ιδέα μιας τέτοιας κυκλοφορίας, με έντονο το στοιχείο του live, γιατί το υλικό που έχουμε συγκεντρώσει μας εκφράζει και τους 3 απόλυτα και σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ. Ατομικά θα ήθελα να ασχοληθώ μετά από το ‘My Machines’ με κάτι διαφορετικό από την ηχογράφηση ενός δίσκου. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα μουσικό παραμύθι το οποίο εξελίσσεται λίγο παραπάνω τρομαχτικό και σκοτεινό για μικρά παιδιά από όσο θα έπρεπε, οπότε θα έχει ενδιαφέρον η εξέλιξή του, αλλά παράλληλα θα ήθελα να ασχοληθώ με μουσική για μία ταινία η κάτι παρόμοιο.

Οι Good Luck Mr Gorsky ετοιμάζουν νέα δουλειά;
Πάντα ετοιμάζουν...αλλά τώρα είμαστε πιο κοντά από ποτέ.

Τι είναι αυτό που ακούς πιο πολύ τελευταία;
Ben Frost μαζί με Bjarnson στο Solaris. Φοβερά σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Επίσης ακούω πολύ Radiohead τώρα τελευταία, τα remixes. Και ακούω τους Ton, την επόμενη κυκλοφορία της granny.

Πες μου μερικούς Έλληνες μουσικούς που σου αρέσουν. Υπάρχει όντως πρόοδος τελευταία στα ελληνικά μουσικά πράγματα ή είναι ιδέα μου;
Η μουσική του Παύλου στο soundcloud (Epavlis Pavlakis) είναι μεγάλο κόλλημα τελευταία. Eπίσης είναι τρομερός ο δίσκος των drog a tek, ειδικά στην έκδοση σε βινύλιο. Νομίζω πως η ταμπέλα ‘Ελληνας μουσικός’ αρχίζει να έχει διαφορετικές αναγνώσεις πλέον. Π.χ. αν δεν ήξερα οτι ο Lunar Miasma είναι Έλληνας, εύκολα θα πίστευα ότι είναι, ας πούμε, από την Αμερική και βγάζει τέλειες μουσικές σε ωραία label του εξωτερικού. Και αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις εκείνες όπου απουσιάζει ο στίχος, όπως είναι φυσικό. Οι Ton που θα κυκλοφορήσουν σύντομα, το μόνο ελληνικό που έχουν στην κυκλοφορία είναι τα ονόματα τους. Αυτο σημαίνει οτι τα όρια πλέον είναι τόσο δυσδιάκριτα, αλλά όλα αυτά σε φιλοσοφικό επίπεδο. Σε πραγματικό επίπεδο, ο Έλληνας μουσικός έχει να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις στην χώρα που ζει και δημιουργεί. Παρ’ όλα αυτά, η εξέλιξη είναι μονόδρομος, και υπάρχει μεγάλη εξέλιξη από Έλληνες μουσικούς.



Ευνοεί η κρίση τη μουσική και τις τέχνες ή είναι απλά ένα κλισέ;
Η κρίση ευνοεί την κατάθλιψη και η κατάθλιψη κάποιες φορές ευνοεί ανεξήγητα την τέχνη, αλλά άλλες φορές στραγγαλίζει την οποιαδήποτε δημιουργικότητα απότομα.

Τι σου αρέσει πολύ να κάνεις, εκτός από μουσική;
Μου αρέσει να οδηγάω έξω από την πόλη, αλλά κοντά ώστε να την βλέπω, και να βγάζω φωτογραφίες ή να ηχογραφώ αυτά που βλέπω και ακούω...άρα και εδώ παίζει λίγη μουσική. Τον τελευταίο καιρό μου αρέσει να γράφω φανταστικές ιστορίες για το παραμύθι που ετοιμάζω, δεν ήξερα ότι θα μπορούσε να υπάρξει και εδώ αυτοσχεδιασμός... Έχει ενδιαφέρον. Αναπόφευκτα, εκτός από το να κάνω μουσική, μου αρέσει να μιλάω για μουσική με τους gorsky, και τώρα τελευταία διασκεδάζω το 60λεπτο dj σετ μου, που ανοίγει τα party της granny στο residents, αλλά δε νομίζω να μπορέσω να ξαναβάλω Mika Vainio..

Και τι σε κάνει έξαλλο;
Mε κάνει έξαλλο η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων με αφορμή την κρίση. Και επίσης με κάνει έξαλλο η τηλεοπτική δημοσιογραφία, και η αποβλάκωση που δημιουργεί στο κοινό της. Είναι σαν να σε υπνωτίζει... Είμαι σίγουρος οτι αν τα media πούν πάνω απο 100 φορές κάτι με τον τρόπο τους, αυτό θα γίνει. Είναι τρομαχτικό. Η τηλεοχτυπημένοι έχουν σταματήσει να σκέφτονται για τον εαυτό τους και αφήνουν τους ανθρώπους των ειδήσεων να σκέφτονται για αυτούς. Εθελουσία αποφυγή σκέψης.

Πώς είναι η Θεσσαλονίκη αυτή τη στιγμή; Σίγουρα είναι μια πιο ανθρώπινη πόλη σε σχέση με την Αθήνα… Τι αλλαγές βλέπεις σε σχέση με δυο χρόνια πριν –ας πούμε από άποψη δημιουργίας.
Η κρίση σταδιακά γίνεται και εδώ ορατή, δεν είναι απλά μια έννοια πια. Όλα τα πράγματα κάνουν 2-3 χρόνια να έρθουν απο Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, το ίδιο και η κρίση. Το θέμα της δημιουργίας στην Θεσσαλονίκη ήταν και είναι μεγάλο αντικείμενο έρευνας. Παρά τους πολλούς φοιτητές στην πόλη (νέοι άνθρωποι/νέα μυαλά), και την μεγάλη ιστορία της πόλης στην ανεκτικότητα και διαφορετικότητα του προηγούμενου αιώνα, η Θεσσαλονίκη μου φαίνεται ότι έχει πολύ αργά αντανακλαστικά στο κομμάτι του νέου και του ριζοσπαστικού. Το καλό είναι ότι λόγω μεγέθους, και μετά από ένα χρονικό διάστημα, γίνεται πιο εύκολη η δημιουργία μικρών πυρήνων που θα προάγουν κάτι διαφορετικό και γίνεται πιο εύκολη η οριοθέτηση του κοινού σου... αυτό ίσως είναι και κακό τώρα που το ξανασκέφτομαι...

Πώς το βλέπεις το μέλλον;
Σίγουρα δεν θα βαρεθούμε....

Άμεσα σχέδια;
Τα άμεσα σχέδια είναι αρκετά live. To Σάββατο 10/3 θα παρουσιάσω το ‘Μy Machines’ στην Knot Gallery, μαζί με τους Free Piece Of Tape και Lunar Miasma. Στις 16-17 Μαρτίου θα παίξω μόνος και με gorsky στο φεστιβάλ di.p.art στο Κόδρα, και πρωταπριλιά στο Residents στην Θεσσαλονίκη.

http://mymachines.tumblr.com

Ο δίσκος είναι διαθέσιμος εδώ:

www.grannyrecords.org/releases/my-machines-lp-granny07