Παρακολουθώντας το τέλος του κόσμου με τον πατριάρχη του Sci-Fi σινεμά.

Το SFF-rated Athens είναι το ελληνικό κινηματογραφικό φεστιβάλ για τους λάτρεις της Sci-fi κουλτούρας. 55 ταινίες από είκοσι χώρες, μεταξύ αυτών το θρυλικό “Metropolis” θα προβληθούν στην μεγάλη γιορτή του φανταστικού και του παράδοξου. Επίσημος προσκαλεσμένος του ο Louis Savy, ιδρυτής και διευθυντής του Διεθνώς αναγνωρισμένου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας και Φανταστικού του Λονδίνου ή SCI-FI LONDON. Μιλήσαμε μαζί του, ενόψει της ομιλίας του στο ελληνικό φεστιβάλ και μας εξομολογήθηκε όλα όσα πρέπει να ξέρει ένας ερασιτέχνης κινηματογραφιστής αλλά και ο ταπεινός sci-fi fan.

Τι είναι το “Sci-Fi London 48 Hour Project” για το οποίo θα μιλήσετε στο ελληνικό κοινό;
Είναι απλό: έρχεσαι με ένα συνεργείο και μερικούς ηθοποιούς Σάββατο πρωί. Σου δίνουμε τον ΤΙΤΛΟ της ταινίας που θα φτιάξεις, μερικούς ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ και κάποια ΣΚΗΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ που πρέπει να συμπεριλάβεις και έχεις 48 ώρες να φτιάξεις μία ταινία πέντε λεπτών. Πέρσι, που ήταν η τέταρτη διοργάνωση, φτιάχτηκαν 174 ταινίες μέσα σε μια βδομάδα! Έχω διοργανώσει πολλούς διαγωνισμούς δημιουργίας ταινιών και αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα το Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας του Λονδίνου, να έχει τον δικό του. Την πρώτη χρονιά συμμετείχαν περίπου 70 ομάδες και κέρδισε αυτή του Gareth Edwards. Είχε φτιάξει μια φανταστική ταινία και σαν αποτέλεσμα όταν το είδε η Vertigo Films τον κάλεσαν να φτιάξει την ταινία MONSTERS μαζί τους.

Μπορεί όμως πράγματι να υπάρξει σοβαρή ταινία επιστημονικής φαντασίας χωρίς budget που να μην καταλήγει να παρωδεί τον εαυτό της;
ΝΑΙ. Και ίσως όχι! Αν θες να φτιάξεις μια ταινία μεγάλου μήκους θα χρειαστεί σίγουρα να ταΐσεις τους συντελεστές, να βρεις τοποθεσίες, να τυπώσεις σενάρια, να αγοράσεις λαμπτήρες, σκληρούς δίσκους ή ταινίες.... και την ίδια στιγμή υπάρχουν τόσα για τα οποία μπορείς να παρακαλέσεις, να δανειστείς ή να κλέψεις. Ωστόσο, το να φτιάξεις μια sci-fi ταινία μικρού μήκους είναι πολύ πιο εφικτό. Ρίξε μια ματιά στις ταινίες που φτιάξαμε στον διαγωνισμό “Sci-Fi London 48 Hour Project”. Όλες τους φτιάχτηκαν μέσα σε δύο μέρες με μηδενικό budget. Και οι αναγνώστες σας πρέπει να πάνε στο SFF RATED για να το διαπιστώσουν –οι ταινίες PIG και TRANSFER είναι καλά παραδείγματα για το πώς μπορείς να αξιοποιήσεις έξυπνες ιδέες με μικρό προϋπολογισμό.

Πώς μπορεί να επιβιώσει η τέχνη σε καιρούς οικονομικής κρίσης;
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες μεγάλου μήκους ταινίες τα καταφέρνουν καλά μόνο και μόνο με ένα καλό marketing και την απαραίτητη διαφήμιση. Είναι δύσκολο να κάνεις τους θεατές να πάνε να δουν cool indie «ταινίες τέχνης». Οι μεγάλες αλυσίδες κινηματογράφων δεν θα πάρουν αυτές τις παραγωγές εκτός και αν συμμετέχει κάποιος μεγάλος ηθοποιός ή υπάρχει τηλεοπτική διαφήμιση κλπ. Με το ίντερνετ ,λοιπόν, και την άνοδο του VOB και άλλων πλατφόρμων βίντεο συμβαίνει το εξής σπουδαίο: οι άνθρωποι που φτιάχνουν έντεχνες, εγκεφαλικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, μπορούν να βρουν το κοινό τους μέσω αυτών των νέων μέσων. Και φυσικά, όλοι εμείς με τα φεστιβάλ ταινιών βοηθούμε στο να κυκλοφορούν τα καλύτερα των καλύτερων! Οπότε ναι, ακόμη και σε εποχές οικονομικής κρίσης μια έξυπνη ιδέα μπορεί να βρει διέξοδο.

Ποια είναι η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή σε όλα τα χρόνια που διοργανώνεις το φεστιβάλ “Sci-Fi London”;
Αυτό που μου έχει αποτυπωθεί έντονα από το φεστιβάλ είναι η έκπληξή για το πόσο δημιουργικοί και πρωτότυποι μπορεί να είναι οι άνθρωποι και στο τι μπορούν να  επιτύχουν μέσα σε μια εβδομάδα. Όσοι αποφασίζουν να πάρουν μέρος είναι αφοσιωμένοι, εργατικοί και προσηλωμένοι στην δημιουργία του φιλμ. Δεν υπάρχει χώρος για εγωισμούς και διαφωνίες –απλά κάνουν την δουλειά τους. Και θα εκπλαγείτε και εσείς όταν δείτε πόσο ταλαντούχοι μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι.

Ποιος είναι αγαπημένος σου τύπος ταινιών επιστημονικής φαντασίας (εξωγήινοι, ρομπότ, θεωρίες συνομωσίας κλπ); Έχεις κάποια αγαπημένη ταινία από αυτή την κατηγορία;
Προσωπικά, λατρεύω τις μετά-αποκαλυπτικές ταινίες, εκείνες που διηγούνται αυτό που ακολουθεί το τέλος του κόσμου, όπου όλοι έχουν πεθάνει και εμείς παρακολουθούμε τους επιζώντες. Quiet Earth, La Jetee, Last Man of Earth, Omega Man είναι μερικοί από τους αγαπημένους μου τίτλους. Επίσης μου αρέσουν πολύ οι κλασσικές ταινίες του George Pal: War of the Worlds, When Worlds Collide, Destination Moon και άλλες.Διάολε, θα πω και άλλες –είναι τόσες οι ταινίες που αγαπώ: American Astronaut, Primer, Galaxy Quest, και οι δύο οι ταινίες Solaris, Stalker, Robocop (…)

Ποια ταινία σε έκανε να δακρύσεις τελευταία;
Μια καινούρια ταινία που ονομάζεται SHUFFLE και προβάλαμε στο φεστιβάλ τον Μάιο, βασισμένη σε μια πραγματικά πολύ καλή ιδέα. Φαντάσου ότι ξυπνάς κάθε μέρα και δεν ξέρεις σε ποια ηλικία θα είσαι. Πρόκειται βασικά, για ένα θρίλερ που θυμίζει το Groundhog Day.



Τι είδος ταινίας δεν αντέχεις να βλέπεις;
Τις κακές. Δεν είμαι φαν των σπλάτερ ταινιών όπως REC και SAW. Τα βρίσκω είτε γελοία –μου είχαν ζητήσει να βγω έξω από την αίθουσα προβολής του REC γιατί γελούσα πολύ δυνατά- είτε δίχως νόημα. Αν η ταινία ξεκινά με κάποιον χαμένο στο δάσος, ένα χαλασμένο αμάξι, κάποιον δεμένο σε καρέκλα ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων, με έχει ήδη χάσει από θεατή.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα ήθελες να δεις στην μεγάλη οθόνη;
Μια καλύτερη εκδοχή του DUNE (Frank Herbert), το CAVES OF STEEL (Asimov) και το THE CITY AND THE CITY (china Mieville).

Χάρη στη νέα τεχνολογία και τα νέα μέσα, ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει την δική του ταινία ακόμα και με ένα iPhone. Πώς αυτό επηρρεάζει την κινηματογραφική βιομηχανία; Και είναι αλήθεια ότι ανοίγει πεδίο για διακριθούν νέοι δημιουργοί;
Θεωρώ ότι είναι πολύ θετικό ότι η τεχνολογία επιτρέπει στους ανθρώπους να είναι δημιουργικοί και να φτιάχνουν ταινίες. Το ταλέντο έχει πάντοτε την τάση να διακρίνεται από τον σωρό με τα σκουπίδια σε όλες τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις του. Αυτό που με ανησυχεί είναι το χρονικό περιθώριο κατά το οποίο μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένο το κοινό και ότι η νέα γενιά θα θέλει να δει μικρά clips από το κάθε τι προτού μπουν στον κόπο να δουν 90 λεπτά ταινίας. Ωστόσο οι καλές δουλειές μεγάλου και μικρού μήκους, πάντα θα μας απασχολούν.

Υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή η «χρυσή εποχή» τελείωσε το ’90;
Οι ταινίες Sci-Fi ταινίες λέγεται ότι βρίσκονται στα καλύτερά τους, πράκτορες πωλήσεων και διανομείς ψάχνουν συνεχώς για αξιόλογο υλικό. Δεν πιστεύω ότι έχουμε φτιάξει αρκετές ταινίες στην Αγγλία. Για εμένα η «χρυσή εποχή» ήταν τις δεκαετίες του ’50 και ’60, όταν φιλμ όπως το Bodysnatchers και το Day the Earth Stood Still βγήκαν στις αίθουσες. Πάντα θα υπάρχουν ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθούμε στο σινεμά φαντασίας… δεν έχουμε αγγίξει ακόμα την επιφάνεια της φαντασίας μας.

Τελικά, «η αλήθεια είναι εκεί έξω» ή καλύτερα να κάτσω σπίτι να δω ξανά το Blade Runner;
Δες το σε έναν κινηματογράφο! Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η τηλεόρασή σου, ποτέ δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει την προβολή σε ένα γεμάτο σινεμά με φίλους. Σήκωσε τον κώλο σου και τράβα!

www.sci-fi-london.com

To 7ο SFF-rated ATHENS γίνεται από Πέμπτη 7 μέχρι την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012 στον Μικρόκοσμο και στην αίθουσα προβολών του Nixon. Περισσότερες πληροφορίες στο http://sffrated.wordpress.com