Ή γιατί οι Χογκονέζοι αγαπούν τα άλογα περισσότερο από τις γυναίκες τους.

Τα άλογα είναι τα Ζωντανά που αγαπάω περισσότερο. Μετά τις γυναίκες, φυσικά. Σε πηγαίνουν βόλτες, δεν γαβγίζουν, είναι πανέμορφα, έχουν κουβαλήσει κατά καιρούς το Ζορό, τον παππού μου και διάφορους άλλους παιδικούς μου ήρωες. Οι χογκονέζοι βέβαια, παίζει να τα αγαπάνε ακόμα περισσότερο και από τις γυναίκες τους. Τα λατρεύουν. Και για αυτό γίνεται πανικός κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις ιπποδρομίες στο Shatin και στο Happy Valley. Στα δύο ιπποδρόμια της πόλης. Το τελευταίο, εκτός από πολύ κόσμο, έχει και καταπληκτική ατμόσφαιρα. Οι αγώνες ξεκινάνε αργά το απόγευμα και τελειώνουν το βράδυ. Λίγο η νύχτα, λίγο τα φώτα από τους παρακείμενους ουρανοξύστες, ο κόσμος που αγωνιά, οι μουσικές και οι μπύρες, και σχηματίζεται μία ονειρική ατμόσφαιρα. Με ένα πρώτο ψάξιμο στο δίκτυο βλέπεις τα εντυπωσιακά στοιχεία: το στάδιο στο Happy Valley το οποίο κουμαντάρεται από το Hong Kong jockey club, έχει ζωή 106 χρόνων, χωρητικότητα έως και 100.000 θεατών, τα ποσά που παίζονται κάθε χρόνο είναι περίπου 160 δισεκατομμύρια Hong Kong dollars (δια 10 για να βρεις τα Ευρώ).
Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά και χάζευα τους παππούδες που στοιχημάτιζαν τις συντάξεις τους, αποφάσισα να μιλήσω με ένα άλογο για να μάθω τις σκέψεις του για αυτό που γίνεται εδώ στο γήπεδο. Να μιλήσω στον πραγματικό πρωταγωνιστή. Παραμονεύοντας στο πάρκινγκ μετά τους αγώνες, πέτυχα ένα άλογο το οποίο πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητο του. Παραδόξως, φορούσε ακόμα τη μάσκα του. Ακόμα πιο παραδόξως – ω, μα τί τύχη!- καταγόταν από την Ελλάδα.

Άλογο και αναβάτης κάνουν ζέσταμα πριν τον αγώνα. ‘Η επίδειξη. Ο αναβάτης βαριέται μάλλον, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο το άλογο.

Δεν γνώριζα ότι και τα άλογα φοράνε μάσκα και εκτός ιπποδρόμου.
Παρωπίδες λέγονται, βέβαια, αλλά πλέον κυκλοφορούν σε μορφή μάσκας.  Ναι δε φοράμε πάντα, η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται όμως. Είμαστε ιδιόρρυθμα ζώα, με αρκετές ιδιοτροπίες. Άλλος φοβάται τη σκιά του, άλλος δε γουστάρει να τον βλέπουν και να βλέπει άλλους όταν καλπάζει στην κούρσα, άλλος απεχθάνεται τη πολυκοσμία στον Ιππόδρομο και ειδικά στις ντουζιέρες μετά τη κούρσα. Γι’ αυτό και τα καλά ιπποδρόμια είναι εξοπλισμένα με σάουνα, εξαερισμό, πισίνα, όπου χαλαρώνουμε πριν τον αγώνα με κλασσική μουσική, ενώ οι ιπποκόμοι μας προσφέρουν μασάζ, και μάσκες ομορφιάς, φαγώσιμες συνήθως. Εκτός από τα ιπποδρόμια υπάρχουν και υπερσύγχρονα αεροδρόμια που καλύπτουν τις ανάγκες μας. Προσωπικά εδώ και χρόνια πετάω με την AIR HORSE ONE, και είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος.
Γενικά πάντως φοριέται πολύ η μάσκα στον ιππόδρομο, έχει και ένα τσαμπουκά όσο να πει κανείς.

Τι σημαίνουν τα αρχικά πάνω στη μάσκα σου;
Είναι το όνομα μου, αλλά καμιά φορά μου κοτσάρουν και το όνομα του στάβλου που ανήκω, έτσι για διαφήμιση. Αυτοί οι ιδιοκτήτες έχουν μανία με το προμόσιον. Όταν ήμουν δώδεκα μηνών, με επέλεξε στα ντράφτ η Φίλιππς. Τότε ήταν από τις πιο ανερχόμενες εταιρίες στο χώρο. Παλιότερα έγραφαν και το τηλέφωνο μου στη μάσκα, σε περίπτωση που χαθώ να με βρούνε από το σπίτι. Οι γονείς μου ήταν υπερπροστατευτικοί γιατί είχαμε κληρονομικότητα στα ατυχήματα. Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά στις αρχές του περασμένου αιώνα στην Αγγλία ο προπροπροπάππους μου ο Ντόρις, ένα βράδυ είχε βγει από το στάβλο για να μπερμπαντέψει (να πιεί ένα μπέρμπον με αψέντι δηλαδή) σε παρακείμενη μπαρ-παμπ. Το ζάλισε το ποτό και αποφάσισε να επιστρέψει στο στάβλο με τα πόδια (!!!) ένα μαβή, μουχλιασμένο και παχνιασμένο βράδυ. Εκεί που περπατούσε αμέριμνος και έκανε τα ζιγκ ζαγκ του τύφλα στο μεθύσι, ήρθε από πίσω ένας άλλος μεθυσμένος οδηγός με ένα άγνωστο, για την εποχή, αυτοκίνητο που το είχε φέρει όπως μάθαμε εκ των υστέρων από την Ιταλία. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει και σύντομα τα δύο μέσα μεταφοράς εκείνης της εποχής έγιναν ένα. Το θέαμα ήταν πολύ άσχημο και από όσα μου έχουν μεταφέρει οι γονείς μου, πρωταγωνίστησε στις εφημερίδες της εποχής. Η μούρη του αυτοκινήτου είχε εισχωρήσει στα οπίσθια του προπροπροπαππού  (φωτό αρρώστια: http://imgur.com/rGccx ) και ο κτηνίατρος είδε και έπαθε να τους διαχωρίσει χωρίς να αρπάξει σασμάν κανείς. Το μόνο που αποκόμισε ο πρόγονος μου εκτός από την πρωκτοσυρραφή (στίτσς) ήταν πτώση της αυτοπεποίθησης του. Ο οδηγός ήταν πιο τυχερός. Πέρα από το γεγονός ότι το αυτοκίνητο ανέβηκε σε ιπποδύναμη, αφού πήρε στη κυριολεξία επάνω ένα άλογο, μέσα στο πανικό του είχε μια στιγμή διαύγειας. Έτσι όπως είδε το αμάξι του μέσα στο πισινό του αλόγου, και το ζώο να τινάζεται πάνω κάτω, σκέφτηκε να το καθιερώσει στη εταιρία του που από τότε έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο.

Χογκονέζος παππούς καταθέτει το ΕΚΑΣ στοιχηματίζοντας στο μαύρο Δούναβη.

Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που φόρεσες τη μάσκα;
Σαν το Ζορό. Ήταν από τους αγαπημένους ήρωες όταν ήμουν πουλάρι, και πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να πηδάω πάνω σε άλλα πουλάρια και να προσπαθώ να σημαδέψω τα καπούλια τους με τα αρχικά μου. Μόνο που τα σημάδια και τα σκισίματα ήταν όλα επάνω μου. Σακατεύτηκα. Κουτουλούσα από ‘δω κι από ‘κει. Καλή είναι η μάσκα, σου προσφέρει ένα νέο πεδίο δυνατοτήτων, αλλά ασκεί ισχυρή επιρροή πάνω σου. Σε κατευθύνει εκεί που θέλει. Έχει το δικό της DNA.
Από την άλλη, θεωρώ ότι και η αίσθηση να καβαλάς κάποιον εμπεριέχει μια «μασκοφόρο» επίδραση. Άλλωστε έχει παρατηρηθεί ότι ένας άνθρωπος που ιππεύει άλογο είναι ανώτερος πνευματικά και ισχυρότερος από ένα πεζό (John Steinbeck). Όσα άλογα και να έχει το αυτοκίνητο του δεύτερου.

Είσαι καλύτερος με ή χωρίς τη μάσκα;
Τώρα πια που τη συνήθισα δεν την βγάζω με τίποτα. Φυσικά είναι μια από τις πολλές που έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία φοράω και καμιά παλιότερη, του σκρίμ π.χ., και κάνω πλάκα στους σταβλίτες. Ο Drake (χιπ-χοπ) λέει ότι πραγματικά του αρέσει αυτό στο οποίο μεταμορφώνεται. Φυσικά θα σου αρέσει, δεν αρκεί όμως μόνο αυτό, πρέπει επιπλέον να το υποστηρίζεις. Ο Βουτσάς στην ταινία που έπαιρνε τη σούπερ-μαντολίνη πλασίμπο, ήταν λίγο γοριλάκι. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ το Ρίζο ή τον Ηλιόπουλο σ’ αυτό το ρόλο.

Διάβαζα ότι την πρώτη φορά που τη φόρεσες δεν έτρεξες και τόσο γρήγορα.
Τουναντίον, νίκησα κιόλας, αλλά εξελίχθηκε σε παρωδία τελικά η όλη ιστορία. Λίγο πριν την εκκίνηση με τσίμπησε μια αλογόμυγα ανάμεσα στα παπάρια, και ένας νταλαβερτζής εκεί σκέφτηκε να μου τη φορέσει, τη μάσκα. Δεν είχε μάσκα όμως και μου έδωσαν το βρακί μιας εύσωμης Ολλανδέζας ζωντοχήρας. Αν και μεγαλοκοπέλα η κυρία ήταν μερακλού και το φούξια βρακάκι μου ήρθε κουτί, μου πήγε πάρα πολύ. Έλα όμως που η κυρία χρησιμοποιούσε κάποιο είδος σπερμοκτόνου και με το που δίνει ο αφέτης (όχι ο σαφέτης) την εκκίνηση καήκανε τα μάτια μου, αποπροσανατολίζομαι και ξεκινάω καλπασμό. Μετά από κανένα δίωρο, και αφού πρέπει να πέρασα από δυο τρείς χωματερές και κάτι παιδικούς σταθμούς, ίσως και μια έκθεση χαλιών, βγήκα νικητής σε καλλιστεία αλόγων σε παρακείμενο οικισμό αθίγγανων. Από τα μεγάφωνα έπαιζε Σαφέτη, καήκαμε και απόψε καήκαμε….

Όταν τη φοράς νιώθεις ότι είσαι κάποιος άλλος;
Ο Πίτερ Σέλλερς έχει  πει: «παλαιότερα ήμουν ο εαυτός μου πίσω από τη μάσκα, αλλά έκανα μια χειρουργική επέμβαση και τον αφαίρεσα».  Νομίζω είσαι μια εκδοχή της μάσκας που φοράς, μια παραλλαγή του πρωτοτύπου και τίποτα παραπάνω.

Happy Valley: αγωνία πριν την εκκίνηση.

Προτιμάς τις φοράδες με ή χωρίς τις μάσκες;
Α, δε με απασχολεί, έτσι και αλλιώς από πίσω τις βλέπω. Άμα έχει ωραία καπούλια τι να τη κάνεις τη μάσκα. Κατά την επίβαση τη βρίσκω αχρείαστη, κρύβει όμως μια μαγεία στα προκαταρκτικά. Είναι τα αλληλοεπικαλυπτόμενα επίπεδα που ανέρχονται σταδιακά στην επιφάνεια, σαν τα διαφανή φιλμ από τα κράνη των οδηγών της Formula 1 όταν βρέχει, που φέρνουν το πραγματικό σου εαυτό αντιμέτωπο με τη πραγματικότητα, πίσω από ένα πλέξιγκλας συνήθως, ή μια οθόνη. Λάχανο ή μιλφέιγ εφέκτ λέγεται νομίζω. Φυσικά εμείς δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια προβλήματα, δεν χρειάζεται να ξεβρακωθούμε εντελώς για να ‘γίνουμε ένα’, και επιπλέον η γνωστή και μοναδική διαθέσιμη στάση που χρησιμοποιούμε, αν και φαινομενικά ανίερη, ανιαρή και απρόσωπη, μας γλιτώνει από πολλές επιπλοκές. Δε κάθεσαι να μαλώσεις ποιος πήγε με ποιόν/α, όλα τα σχήματα είναι αποδεκτά. Συνηθισμένη στιχομυθία: -Ρε Γιάννη! Τι κάνεις εκεί πέρα? -Συγνώμη ρε Βαγγέλη, να πάνω στη φάση σε πέρασα για τη μάνα σου, ναούμ! Και μετά όλα καλά, θα γευματίσουμε μαζί στο στάβλο, ή θα πάμε σε κανένα λιβάδι στο βουνό ή κοντά στην εθνική που έχει άλλη νοστιμιά.

Χρειάζεσαι τη μάσκα για να μεταμορφωθείς; Είναι απαραίτητη;
Με βοηθάει να μεταμορφωθώ, να γίνω διαφορετικός. Μερικές φορές μάλιστα καλύτερος! Θεωρώ πάντως ότι στο τέλος καταλήγεις να είσαι ο εαυτός σου. Φανερώνεις τη μάσκα που κρύβεις κάτω από τη μάσκα που φοράς.

Τι έχεις να πεις για τους συναδέλφους σου στην Ελλάδα, που σέρνουν κάρα στην παραλία της Θεσσαλονίκης;
Η δουλειά δεν είναι ντροπή αλλά ισχύει και το αντίθετο. Η Θεσσαλονίκη έχει ωραία παραλία και το σωματείο μας εκεί είναι δυνατό. Το μόνο πρόβλημα στους επιβαίνοντες είναι ότι η εξάτμιση βρίσκεται πριν το καρότσι και αυτό αποτελεί θέμα ειδικά τους ζεστούς μήνες και τώρα που ο Θερμαϊκός δε βρωμάει και τόσο πολύ για να το καλύπτει, εκτιθέμεθα. Πρόταση μου πάντως είναι η χρήση μάσκας, αυτή τη φορά οξυγόνου.
Έχουν κυκλοφορήσει και κάποια υβριδικά μοντέλα αλόγων, με μάσκα, αεροτομή, ζαντοπέταλα, αλλά είναι ασύμφορη η εκτροφή τους επειδή η αγορά βιολογικών πέλλετς είναι ακόμα στα σπάργανα.

Μάσκα Αλόγου: η καλύτερη μέθοδος για να τελειώσεις γρηγορότερα. Την κούρσα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου Ελληνικό νησί και ποια η σχέση σου με την Ελλάδα;
Η Σκύρος. Το σκυριανό αλογάκι είναι από τα μικρότερα είδη αλόγων στο κόσμο. Πρέπει να ξέρεις πάντως ότι στο Ηώκαινο, 58-38 εκατομμύρια χρόνια πριν, οι εξελικτικοί πρόγονοί μας, είχαν μέγεθος γάτας. Ίσως γι’ αυτό να προτιμώ τις μικρόσωμες φοραδίτσες. Τις κουμαντάρω πιο εύκολα και δεν χρειάζεται να σκαρφαλώνω και πολύ ψηλά. Σχετικά με την Ελλάδα πάντως πρέπει να σου πω ότι με την Άννα Φόνσου είμαστε σόι από τη μεριά του πατέρα μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα μάσκας;
Ξερνάω με τα έντονα χρώματα. Αυτό βέβαια δεν είναι κυριολεκτικό, γιατί λόγω της ανατομικής κατασκευής μας δεν κάνουμε εμετό, και αν κάνουμε θα πνιγούμε. Το ροζ αποτελεί εξαίρεση μάλλον, αν και μικρός το φοβόμουν λίγο, τώρα ίσως και να είναι το αγαπημένο μου. Έβλεπα στον ύπνο μου κάθε βράδυ να με επισκέπτεται  ένας ροζ μονόκερως. Μου έφερνε καρότα, κύβους ζάχαρης και μερικές φορές σοκολάτες. Συζητούσαμε για διάφορα θέματα. Από ιπποδρομίες και τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, μέχρι αν πετάει ο γάιδαρος και ποια η συσχέτιση του με τον Πήγασο. Αργότερα, καθώς πλησίαζα την ηλικία της γενετήσιας ωρίμανσης μου, οι συζητήσεις μας επικεντρώθηκαν περισσότερο σε θέματα αναπαραγωγής και τεχνητής σπερματέγχυσης. Ήταν πολύ πρόθυμος και με βοήθησε να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα στο μυαλό μου σχετικά με τα φύλα και την οχεία, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι αυτό λεγόταν σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου και ότι οι γάιδαροι δεν είναι ζώα εμπιστοσύνης.  Ας πούμε ότι διένυσα μια ροζ περίοδο τότε. Τώρα θα έλεγα εμπριμέ ίσως και λίγο φλοράλ.

Αληθεύει ότι η εσενέμ σκηνή έχει τις ρίζες της στη εξημέρωση του αλόγου;
Φτάνει να δει κανείς ένα άλογο ιππασίας. Δέρματα σε καφέ και μαύρες αποχρώσεις, καρφιά σε ποικιλία τύπων και μεγεθών, σέλες, με κέρατο ή χωρίς. Αναβολείς, μαστίγια, χαϊμαλιά (για λαϊκούς τύπους, είναι κάτι σαν το κομπολόι των ανθρώπων). Ο άνθρωπος ήθελε να ασκεί έλεγχο στα ζώα και αν όπως λέει ο Μάρσαλ Μακλιούαν το μέσο είναι το μήνυμα, σίγουρα θα προτιμούσες να ιππεύεις άλογο παρά αρμαδίλλο, στρουθοκάμηλο ή κορκόδειλα. Έπειτα, μπορεί ο σκύλος να είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, αλλά τα άλογα γράφουν ιστορία. Για τα χάμστερ τι να πω, δε νομίζω ότι μπορούν να σου προσφέρουν και πολλές συγκινήσεις.

Σε «φτιάχνουν» περισσότερο η μάσκα ή τα πέταλα;
Τα πέταλα φυσικά. Περιποίηση χηλών, νύχια περασμένα με πίσσα, καρφιά. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Έχει κάτι δίμετρες φοράδες, για πολλές χυσιές.

Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στα πέταλα και στις γόβες; Στη μάσκα και τις ζαρτιέρες;
Χωρίς να θέλω να προσβάλω τους συναδέλφους όλοι φοράμε πέταλα, αρσενικοί και θηλυκοί. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό έχεις ανάγκη ένα καλό πεταλωτή και πολύ καλής ποιότητας πέταλα, δεν υπάρχει αντίστοιχος Μανόλο Μπλάνικ για πέταλα όμως. Προφανής η συσχέτιση μεταξύ τους. Θέλεις να αιχμαλωτίσεις τον παρτενέρ με κάθε μέσο και κάθε θυσία. Η έκφραση των τακουνιών στις γυναίκες αποτελεί ξεκάθαρη τάση προσέγγισης της κορμοστασιάς των αλόγων κατά το τρόκ (τύπος βαδίσματος). Ίσως να είναι και αυτά μια μάσκα. Σίγουρα καλύπτουν την ανασφάλεια ορισμένων γυναικών. Η ανασφάλεια των αντρών ικανοποιείται με το να καβαλάς αυτές τις κατηγορίες γυναικών. Μετά αλλάζουν οι ρόλοι, φοράς εσύ τα τακούνια, το καπίστρι, πέφτεις στα τέσσερα, τρως και μερικές στα καπούλια με το μαστίγιο. Κύκλος είναι όλα, δε βαριέσαι!

Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα σε μάλλον κλειστό περιβάλλον αφού ζούσα σε ένα ξύλινο στάβλο στους πρόποδες ενός βουνού. Θύμιζε οικοτροφείο, αλλά λεγόταν ιπποτροφείο. Εκτός της καθημερινής γυμναστικής και της υπερπήδησης εμποδίων, δεν είχα πολλά παιχνίδια στη διάθεση μου και βαριόμουν. Γι’ αυτό ζητούσα επίμονα από τον πατέρα μου να μου πάρει έναν αναβάτη. Ήταν το όνειρο μου, να αποκτήσω κάποτε το δικό μου αναβάτη, ένα πανέμορφο νεαρό με μακριά μαλλιά που θα με περιποιούνταν με αντάλλαγμα να του επιτρέπω να με καβαλάει και να πηγαίνουμε βόλτες στα βουνά. Τα χρόνια περνούσαν και ο πατέρας μου δε μου έκανε τη χάρη αλλά μια παραμονή Χριστουγέννων, επισκέφθηκε το στάβλο ένα παιδάκι που έδειχνε αρκετά φοβισμένο και δυστυχισμένο. Το πλησίασα και προσπάθησα να τον μυρίσω και παράλληλα να τσεκάρω αν έφερε καμιά λιχουδιά μαζί του. Μόλις πλησίασα το παιδί έδιωξε από το πρόσωπο του την κατσουφιασμένη μάσκα και χαμογέλασε. Με χάιδεψε και περάσαμε αρκετή ώρα μαζί. Ταίριαζαν τα χνώτα μας. Είναι κάτι στην εξωτερική εμφάνιση του αλόγου που βελτιώνει την εσωτερική του ανθρώπου (Winston Churchill). Εκείνη τη νύχτα έμαθα ίσως τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Ότι ονομάζομαι άλογο, όχι επειδή δεν έχω λογική, αλλά επειδή δεν έχω λόγο, λαλιά δηλαδή, και ότι η λογική του αλόγου είναι αυτή που το αποτρέπει από το να στοιχηματίζει σε έναν άνθρωπο.

Στο ρόλο του αλόγου ο Στρατουλένιος: http://stratoulenios.blogspot.com.

Μίστερ Έντ:

(Στην κεντρική φωτο πάνω: Ο Στρατουλένιος, όταν επέστρεψε από το Χογκό στη Βέροια, για τις ημέρες των Πασχαλινών εορτών του 2011. Εδώ, τον βλέπεις στο αεροδρόμιο της ιδιαίτερης πατρίδας του, να βγαίνει από το προσωπικό του Liar Jet).