Το να βρεις γυναίκα, ή απλά γκόμενα/γκόμενο, είναι πολύ δύσκολο. Το ξέρεις καλά. Και πρέπει να ξοδέψεις πολύ χρόνο. Και πολλά λεφτά.

Σε ποτά, βραδινές εξόδους, αποσμητικά, αφρόλουτρα κλπ κλπ. Ο σοφός λαός της Κίνας λοιπόν, έχει βρει τη λύση και για αυτό το πρόβλημα. Αναλαμβάνουν αυτό το δύσκολο και χρονοβόρο έργο οι μανάδες και οι γιαγιάδες (ενίοτε και οι μπαμπάδες/παππούδες).

Στην Κίνα, οι Κυριακές είναι η επίσημη ημέρα του «ψάχνω για νύφη/γαμπρό». Συγκεκριμένες πλατείες και πάρκα σε κάθε πόλη γεμίζουν από το πρωί με  ηλικιωμένους, οι οποίοι περιφέρουν τα βιογραφικά των παιδιών τους –υποψήφιων θυμάτων– και αναζητούν το τέλειο ταίρι για αυτά. Αντί να χάνουν το χρόνο τους στις εκκλησίες εκλιπαρώντας για ένα άνετο και με θέα, μετά-θάνατο διαμερισματάκι, ασχολούνται με το μέλλον των νέων. Σου λέει, το παιδί έχει διάβασμα, έχει δουλειά, είναι ντροπαλό, δεν μπορεί να ξημεροβραδιάζεται στα μπαρ. Πώς θα βρει γυναίκα; Υποκλίνομαι. Αυτή είναι η τέλεια λύση. Εξάλλου, οι ψυχολόγοι δε λένε ότι ψάχνουμε μία γυναίκα που να μοιάζει στη μάνα μας; Ε, τι καλύτερο από το να την ψάχνει η ίδια η μάνα σου. Φαντάζομαι διαλόγους μεταξύ των μανάδων. «Θα του πλένει τα πουκάμισα η κόρη σου;», «ναι φυσικά, αυτός όμως θα τις αγοράζει ρούχα;», «αλίμονο..., είναι καλή στο κρεβάτι;», «επαγγελματίας». Άσε που, αν συμφωνήσουν οι μανάδες από την αρχή μετά δεν θα μπορούν να στα σπάνε με τους γνωστούς καβγάδες μεταξύ πεθερών.

Βέβαια, το πράγμα έχει εξελιχθεί και πολλές φορές αναλαμβάνει και το κράτος (σαν να λέμε οι εταιρείες) να παίξει το ρόλο της μάνας σου. Κράτος-μανούλα. Οργανώνονται πιο επίσημα events, με αφίσες, μπαλόνια, σιντριβάνια και αναψυκτικά. Και συμμετέχουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Σε αυτή την περίπτωση τα βιογραφικά συνοδεύονται και με φωτογραφίες. Ακριβώς σαν να έχεις τυπώσει τη σελίδα σου από το facebook. Και μιλάμε για πέσιμο κανονικό. Εμένα με κυνηγούσαν 3 κοπέλες που σώνει και καλά ήθελαν να με παντρευτούν (εντάξει, είμαι και παιδαράς, δεν είναι συνηθισμένο αυτό).

Φέτος, μάλιστα, όπως μου εξηγούσε ο Simin, η συγκυρία των αριθμών χρησιμοποιήθηκε για ένα special event.Στις 11/11/2011, με όλους αυτούς τους άσσους να συμβολίζουν το “single”, πραγματοποιήθηκαν διάφορα μεγάλα νυφοπάζαρα σε όλη τη χώρα τα οποία -άμεσα ή έμμεσα– στήριξε το κράτος. Πρέπει να το παραδεχθείς, οι Κινέζοι είναι αποτελεσματικοί. Μπορεί να μην έχουν facebook  (είναι απαγορευμένο) αλλά χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος. Άσε που έχουν τα δικά τους facebook: [http://www.renren.com], [http://www.jiayuan.com]. Δυστυχώς είναι στα κινέζικα και δεν μπορώ να αρχίσω να την πέφτω μέσα από αυτά.

Οι Κινέζοι όμως δεν έχουν την αποκλειστικότητα σε αυτό το άθλημα. Είναι και οι Ινδοί. Ο Simin μου έλεγε για ένα συμφοιτητή του Ινδό, ο οποίος παντρεύτηκε μέσα σε 24 ώρες όταν η μάνα του ψάρεψε κυριολεκτικά από το δρόμο μια κοπέλα για τον γιό της. «Και μάλιστα πολύ όμορφη», συμπλήρωσε με λίγη ζήλια.

Στην Κίνα, τις Κυριακές το πρωί, κυριολεκτικά εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει. Μαζί με τη μάνα σου. Τι ωραία πράγματα.

Εμένα πάλι, μου αρέσει να ψάχνω γκόμενες στο μετρό.

Βιογραφικά υποψήφιων για ζευγάρωμα, κρεμασμένα σε μία πλατεία στη Σαγκάη.

Κρατάνε σημειώσεις για τα προσόντα του υποψήφιου γαμπρού και μαζεύουν τηλέφωνα. Ο τύπος με το άσπρο πουκάμισο μάλλον είναι ορφανός. Οπότε, ήρθε ο ίδιος.

Αραχτοί, μπροστά από τα βιογραφικά των παιδιών τους. Η αμεσότητα βοηθάει. Άλλο μία απλή αφίσα ή καταχώρηση σε site και άλλο ένας ζωντανός διαφημιστής να σε εξυμνεί μπροστά στους πιθανούς πελάτες.

Event επίσημου  γκομενιάσματος στη Hangzhou. Μπαλόνια, λουλούδια, και πολλοί νέοι. Νυφοπάζαρο κανονικό.

Κάθε ενδιαφερόμενος έχει κρεμάσει το αφισάκι του, με φωτογραφία και στοιχεία επικοινωνίας. Σε όποιον αρέσει αφήνει με σημείωμα το τηλέφωνό του και λοιπά στοιχεία. Tους αγαπάω.

Μερικοί περνάνε και σε πιο επιθετική τακτική. Κρεμάνε τη διαφήμισή τους από το λαιμό και περιφέρονται.

[Στο λουλούδι-καρπός της κεντρικής εικόνας είναι το χέρι του Βούδα μεταμφιεσμένο].