Το Ασήμι ή αλλιώς Silver 925, βρίσκεται στο στενό της Μελανθίου από το 2006.

Φώτο: Eftychia Vlachou, the ough! team

Ο Θεόφραστος, ιδιοκτήτης του μαγαζιού, έδωσε άλλη διάσταση στην «κουλτούρα» της περιοχής του Ψυρρή και της γειτονιάς του συγκεκριμένα. Μιλώντας από μια άλλη θέση μάλλον οργισμένη – εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων που συγκλονίζουν την Ελληνική κοινωνικοπολιτική σκηνή - και ίσως λίγο προκατειλημμένη εξαιτίας της δημοσιογραφικής μας ιδιότητας. Ακόμα και αν δεν βρεθήκαμε σε κανένα κοινό έδαφος, η κουβέντα μας ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα.

Είναι αλήθεια ότι το στενό της Μελανθίου πριν λίγα χρόνια ήταν ένας δρόμος εποικισμένος αποκλειστικά από τζάνκια;

Όχι μόνο τώρα, ανέκαθεν σε αυτή την περιοχή κυκλοφορούσε κόσμος που ήταν απ’ έξω από τα όρια, για να στο πω κάπως έτσι ευγενικά και να το καταλάβεις. Είναι και χαρακτηριστικό της περιοχής αυτό, αν δεν ήταν αυτό το χαρακτηριστικό δεν θα υπήρχε και αυτός ο κόσμος που αναζητά μια άλλη ταυτότητα. Το βλέπετε λίγο στραβά το θέμα μου φαίνεται. Με την έννοια ότι δεν ήρθαν εδώ τα μαγαζιά για να διώξουν τον κόσμο που κινείτε σε αυτές τις περιοχές. Το ότι δίνουν ένα άλλο πρόσωπο στην περιοχή ναι, αλλά θα πρέπει να ξέρεις ότι λόγω αυτού του κόσμου που κινείτε στα όρια του underground απέκτησε αξία του Ψυρρή .  Ακόμη και αυτοί που είναι πρεζόνια και κάνουν χρήση ναρκωτικών θα πρέπει να ξέρεις ότι από την δεκαετία του ’20 ακόμα – εσύ βέβαια λογικά δεν θα ξέρεις γιατί είσαι και μικρή – η περιοχή αυτή φιλοξενούσε ανθρώπους του περιθωρίου, κάτι που δεν έχει αλλάξει. Υπάρχει μια συνέχεια μες το χρόνο. Έτσι; Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και τα ωραιοποιούμε και προβάλουμε πράγματα τα οποία είναι επιφανειακά. Επειδή άνοιξε το Handlebar, ή υπήρχε εδώ το Ασήμι ή άνοιξε το Color και το Τρανζίστορ δε σημαίνει ότι αυτά τα μαγαζιά ήρθαν για να αλλάξουν την εικόνα του Ψυρρή. Απλά εντάσσονται σε μια περιοχή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ο σκοπός είναι συμβιώσουμε όλοι κι όχι να διώξει κάποιος κάποιον. Αυτό έτσι όπως το λες είναι ένα είδος φασισμού. Ότι εμείς ήρθαμε εδώ για να διώξουμε τους ανθρώπους που συχνάζανε σε αυτές τις περιοχές. Δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Διάλογο κάνουμε, δεν προσπαθώ να διαφωνήσω μαζί σας, αλλά είναι ωραία εικόνα να σουτάρει κάποιος στο στενό που εσείς διατηρείτε το κατάστημά σας;

Θα σου πω εγώ πόσο όμορφη ή άσχημη εικόνα είναι. Όταν ζεις σε μια κοινωνία θα έχεις και το ωραίο περιβάλλον, θα έχεις και το υποβαθμισμένο, θα τα έχεις όλα. Αν ζούσες σ’ ένα αποστειρωμένο περιβάλλον δεν θα είχες ούτε πρεζάκια, ούτε χασικλήδες, ούτε μικροκλέφτες, ούτε ρατσιστικά επεισόδια, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Οπότε πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου κι όλες αυτές τις παραμέτρους. Για κανένα λόγο δε θ’ ακούσεις απ’ το δικό μου το στόμα ότι ήρθα εδώ με σκοπό να διώξω κάποιον ή να εξωραΐσω την περιοχή και να της δώσω ζωντάνια. Αυτός που θα δώσει ζωντάνια στην περιοχή είναι ο νέος κόσμος. Αν το κράτος δώσει κίνητρα σε ‘σένα να νοικιάσεις ένα σπίτι στην περιοχή τότε θα ‘χει νόημα. Ένα παραπάνω μαγαζί, ένα λιγότερο δεν κάνει τη διαφορά. Το κέντρο έχει ανάγκη από νέους ανθρώπους και οικογένειες, δεν έχει ανάγκη από ένα μαγαζί για να του δώσει ζωή. Μπορεί να συγκεντρώνουν κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλο που αφορά το lifestyle. Εμείς εδώ δεν εκπροσωπούμε κάποιο lifestyle να στο πω έτσι απλά για να το καταλάβεις. Το Ασήμι άνοιξε εδώ με σκοπό να γίνει ένα στέκι για παιδιά που ασχολούνται  με το graffiti. Ούτε ήρθαμε να διώξουμε τζάνκια, ούτε να κάνουμε τους αστυνόμους.

Ωστόσο γιατί διαλέξατε αυτή την περιοχή, ανεξάρτητα απ’ αυτό το κομμάτι;

Στο ‘πα και προηγουμένως. Η περιοχή έχει αυτόν το χαρακτήρα για δεκαετίες. Κι επειδή εμείς θέλουμε να βρισκόμαστε σε ένα σημείο που δεν θα ‘ναι κεντρικό, για δικούς μας προσωπικούς λόγους, διαλέξαμε του Ψυρρή που είναι μεν στο κέντρο, αλλά δεν είναι σε μια κεντρική λεωφόρο ή σε μια εμπορική πιάτσα. Σε καμία περίπτωση δε θα μας ενδιέφερε αυτό. Να ήμαστε ας πούμε στην Ερμού ή την Σταδίου. Δεν έχουμε ούτε τέτοιους σκοπούς, ούτε τέτοιες φιλοδοξίες.

Εσείς είστε κάτοικος κέντρου;

Ναι, αν υπολογίσεις ότι είμαι εδώ από τις 9 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, ναι. Αλλά έζησα και ως κάτοικος εδώ στου Ψυρρή για πολλά χρόνια και γνωρίζω πολλά πράγματα για την περιοχή που εσένα ίσως σου διαφεύγουν.

Να μιλήσουμε λίγο για την κουλτούρα του graffiti στην Αθήνα;

Πολύ γενικό έτσι όπως μου το λες. Αν μιλήσουμε γενικά για την κουλτούρα του graffiti στην Αθήνα θα αδικήσουμε πολύ κόσμο. Θες να μιλήσουμε γενικά ή θες να μιλήσουμε ειδικά;

Ειδικά πως θα μιλήσουμε; Θα μιλήσουμε για αναγνωρισμένους street artists ή για απλούς graffitάδες;

Είδες; Πάλι μιλάς για αναγνωρισμένους και για lifestyle και για street artists και για μεγάλα ονόματα!

Ωραία να μιλήσουμε τότε για τους απλούς graffitαδες που παρά το παράνομο του πράγματος ομορφαίνουν την πόλη.

Ποιος σου είπε εσένα ότι το graffiti έχει σκοπό να ομορφύνει την πόλη; Τότε δε μιλάμε για graffiti. Πολύ απλά. Το graffiti δεν έχει σκοπό να ομορφύνει την πόλη. Εξαρτάται για τι είδους graffiti μιλάς γιατί είναι ένας όρος που για σένα τουλάχιστον μπορεί να συμπεριλαμβάνει πολλά πράγματα τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται. Αν θες μπορώ να σου δώσω έναν ορισμό για το graffiti να ξεκινήσουμε την κουβέντα με αυτή τη βάση.

Ναι θα το ήθελα.

Το graffiti είναι lettering, δηλαδή γράμματα και παράνομο. Οτιδήποτε δεν είναι lettering και παράνομο ανήκει σε μια άλλη πιο ειδική κατηγορία. Η πρώτη μορφή του graffiti είναι το tag, δηλαδή η υπογραφή σου, ένα aka, ένα ψευδώνυμο και είναι και αυτό που ενοχλεί. Και δε θέλω να κάνω μια κουβέντα για το graffiti μαζί σου όπου θα σου αναλύω ακριβώς τι συμβαίνει γιατί δε θέλω να πω κάτι το οποίο αφορά την κοινότητα άμεσα. Σου λέω αυτή τη στιγμή τη δική μου άποψη, χωρίς να εκπροσωπώ κανένα. Το graffiti δεν έχει σκοπό να ομορφύνει την πόλη. Είναι μια δραστηριότητα ανθρώπων που ζουν στα κέντρα των πόλεων και όχι στα προάστια. Θέλει αστικό κέντρο και θέλει μεγάλο αστικό κέντρο. Η Αθήνα δεν το ‘χει αυτό. Το over painted περιβάλλον που βλέπεις στην Αθήνα σου ‘ρχεται λίγο απότομα, αν έρθεις από το εξωτερικό ή από κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας, αλλά δεν είναι τόσο εκτεταμένο όσο νομίζει ο κόσμος. Είναι μάλλον περιορισμένο. Το επόμενο είναι το throw up με ένα γέμισμα κι ένα περίγραμμα και άρα χρειάζεται δύο χρώματα κι αμέσως μετά έρχονται τα bombs που είναι πιο ολοκληρωμένα κομμάτια. Το graffiti όπως το γνωρίζουμε ξεκίνησε στην Αμερική, αλλά ξεκίνησε από γειτονίες με καμία αισθητική, μόρφωση  και παιδεία. Λειτούργησε αυθόρμητα, έτσι ώστε οι άνθρωποι που βρέθηκαν στηβαγμένοι εκεί – σε συνθήκες τις οποίες εσύ δεν μπορείς να διανοηθείς που ζεις στο κέντρο της Αθήνας και σου φαίνεται hardcore να δεις ένα πρεζόνι να σουτάρει – Έχουνε πολλά πράγματα να πουν οι graffitαδες και αυτό που λες εσύ ότι ομορφαίνουν την πόλη είναι άλλο. Άλλο τέχνη, άλλο το ότι κάποιος ξεκίνησε απ’ το χώρο του graffiti και εξελίχθηκε σε καλλιτέχνης κι άλλο αυτός που βγαίνει με σκοπό να δηλώσει την ταυτότητά του σε ένα ανώνυμο πλήθος. Μπορεί σήμερα το graffiti και στο street art να είναι συγκοινωνούντα δοχεία και πολλοί να προβάλουν  τον εαυτό τους ως κομμάτι της street κουλτούρας αλλά δε συμβαίνει έτσι. Συνήθως τα μέσα δίνουν αυτές τις ταυτότητες. Ένας εικαστικός που κάνει ένα mural  στο κέντρο της πόλης δεν είναι μέρος της street κουλτούρας, ούτε προέρχεται από το χώρο του graffiti. Είναι εικαστικός. Στη καλύτερη περίπτωση πριν κάνει αυτό το mural – που είναι της μόδας να μιλάμε για murals τώρα – είχε κάνει μια επιφάνεια 50 x70 και το θεωρούσε και δύσκολο και ξαφνικά άρχισε να κάνει lifestyle επειδή κάποιοι το θέλουν έτσι. Η πραγματική κουλτούρα του graffiti δεν είναι αυτό που εσύ θεωρείς όμορφο, είναι αυτό που εσύ θεωρείς άσχημο.

Ωραία. Να εκφράσω μια απορία; Τα graffiti που υπάρχουν εδώ στο στενό, στα ρολά σας και πιο κάτω είναι άσχημα δηλαδή;

Το ρολό αυτό που βλέπεις έξω για να συ εξηγήσω, είναι Hall of Fame. Hall Of Fame στην ορολογία του graffiti σημαίνει ένας χώρος που είναι νόμιμος και πάμε με την άνεση μας και την παρέας μας, πίνουμε τσιγάρα και μπύρες και κάνουμε graffiti μια Κυριακή χαλαρά, όπως πας εσύ σ’ ένα μαγαζί να πιεις να φας και να πεις τα νέα σου. Έτσι λειτουργούμε εμείς στο χώρο του graffiti. Αυτό λοιπόν που είναι στο ρολό ανήκει στην κατηγορία του masterpiece και λέγεται έτσι όχι γιατί έχει γράμματα, character και είναι μεγάλη παραγωγή με παραπάνω από δύο άτομα να συμμετέχουν. Μάλιστα το δικό μας έγινε με αφορμή ένα event που είχαμε το καλοκαίρι με καλεσμένους MCs – όχι εμπορικοί, όπως το βλέπετε εσείς, φάση Βουρλιώτης, αλλά άτομα που εκπροσωπούν το underground κίνημα, σαν αυτόν που σκοτώσανε για παράδειγμα -  και είχαμε ένα πολύ ωραίο live στο δρόμο.  Το graffiti λοιπόν είναι κίνημα. Δεν έχει σκοπό να αρέσει, έχει σκοπό να ενοχλεί.

Καταλαβαίνω ότι σας ενοχλεί η σύγχυση street art και graffiti αλλά…

Όχι δεν μ’ ενοχλεί, αλλά καλό είναι κάποια πράγματα να λέγονται με το όνομά τους κα να μην τα θυσιάζουμε όλα στο βωμό της δημοσιότητας. Δεν είμαι εχθρικός απέναντί σου, αλλά επειδή γράφονται πολλά για το graffiti καλό είναι μέσα σ’ όλα αυτά που λέμε να υπάρχει κάποια αλήθεια και να μην προωθούμε ονόματα.

Αν θέλουμε η Αθήνα να μην γίνει zombieland πρέπει να κυκλοφορούμε στο κέντρο και θα πρέπει να επιμένεις να περνάς από στενά τα οποία θεωρείς επικίνδυνα, γιατί αν το κάνεις αυτό θα ενοχληθεί αυτός που συχνάζει εκεί και θα πάψει να το κάνει κι έτσι καθαρίσει και το στενό. 

Άρα το ίδιο πράγμα δε λέμε; Η διαφωνία μας δηλαδή είναι στο αν ένα στενό το καθαρίζουν τα μαγαζιά ή οι άνθρωποι;

Μα σου εξήγησα τη θέση μου. Απλά μερικές φορές θεοποιούνται κάποια πράγματα κι αυτό, ναι μ’ ενοχλεί. Δηλαδή να εμφανίζουμε μαγαζιά σαν ήρωες, ότι αλλάζουν το πρόσωπο της πόλης. Με τα παιδιά δίπλα βέβαια είμαστε φίλοι και πριν ανοίξει το Handlebar και έχουμε πολύ καλές σχέσεις και τώρα και για πάντα. Αλλά να μην μπερδεύουμε κάποια πράγματα. Το στενό αυτό είναι ένα πολύ όμορφο στενό της Αθήνας, ένα στενό με άφθονο πράσινο και μαγαζιά που μπορούν να γίνουν παράδειγμα για να γίνονται μαγαζιά με προσωπικότητα και χαρακτήρα και να ξεφύγουμε επιτέλους από τους επαγγελματίες της νύχτας και της διασκέδασης.  Οπότε ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι αυτός. Μαγαζιά με DIY αισθητική που συγκεντρώνουν τον κόσμο που τους αφορά έτσι ώστε να μην έχουμε τα φαινόμενα όπως το να γίνεται μια μαζική εισβολή σε ένα σποτ του κέντρου και μετά να καταλήγουμε στην ερημοποίηση του ,επειδή αυτό το σποτ δεν έβγαλε τα λεφτά που περιμέναμε να βγάλει. Του Ψυρρή το έζησε αυτό. Πέρασε μια περίοδο όπου η εμπορική διασκέδαση ήταν κυρίαρχη εδώ και κατάστρεψε σχεδόν τα πάντα.

Πώς είναι η συνύπαρξη με την εκκλησία δίπλα;

Η εκκλησία δίπλα μας πάει τα νεύρα κάθε Κυριακή και γιορτή, γιατί έχει ηλεκτρονικές καμπάνες και νομίζεις ότι θα εκραγεί το κεφάλι σου. Επίσης εγώ ακούω πολλές κατάρες από τους πιστούς της εκκλησίας γι αυτό δεν ανοίγω το μαγαζί τις Κυριακές πριν τις 11. Δεν καταριόνται εμένα προσωπικά αλλά τον βανδαλισμό γενικότερα. Η εκκλησία αυτή είναι μια από τις πιο παλιές της περιοχής και έχει μια τεράστια ιστορικότητα, την οποία εμείς δεν πρέπει να την ξεχνάμε γιατί είμαστε συνέχεια αυτής. Εν πάση περιπτώσει καλό θα ήταν η εκκλησία να μας βοηθούσε να ομορφύνουμε την περιοχή, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να έχεις ανοικτούς διαύλους.

Έχετε γνωρίσει ποτέ τον πάτερ;

Ναι βεβαίως και ο πάτερ και όσοι απαρτίζουν την εκκλησία έχουν ενδιαφερθεί να με γνωρίσουν γιατί γι αυτούς είμαι η πηγή του κακού.

Άρα ήρθαν με εχθρικές διαθέσεις;

Όχι, όπως σου είπα κανείς δεν ήρθε να διώξει κανέναν. Αναγκαστικά θα πρέπει να συμβιώσουμε όλοι. Με κουβέντα και συζήτηση μπορούν να λυθούν πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε.

Άρα παρά το οξύμωρο σχήμα του στενού έχετε καταφέρει να συνυπάρχετε…

Δεν υπάρχει κάτι οξύμωρο στο στενό. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το οξύμωρο. Πολύ επαγγελματίες διάλεξαν αυτή την περιοχή για τον underground χαρακτήρα που έχει και μόλις έστησαν τις επιχειρήσεις τους εδώ, αποφάσισαν ότι αυτός ο underground χαρακτήρας τους χαλάει την πρόσοψη και τη βιτρίνα. Εμείς δε έχουμε καμία τέτοια διάθεση. Μόνο στα πλαίσια της ενόχλησης θα αλλάξω άποψη για κάποιον αλλά μόνο αυτό, ούτε θα τον κυνηγήσω ούτε θα κάνω πογκρόμ μέσα στην ίδια μου την πόλη. Έχουμε αρκετούς φασίστες να το κάνουν αυτό.

Ασήμι,
Μελανθίου 2, Ψυρρή