Η Πολίνα και ο Σπύρος ανέβηκαν με νταλίκα  στην Θεσσαλονίκη και πέρασαν καλά. Τέλος. Αν θέλεις εισαγωγή πάρε το έντυπο να την διαβάσεις. Όρεξη έχουμε να ξαναγράφουμε την εισαγωγή για σένα.

Οχτώ το πρωί  με την τσίμπλα στο μάτι και το άγχος να μας κάνει να κοιταζόμαστε συνέχεια στα μάτια, λες και είμαστε ερωτευμένα πιτσουνάκια που θα χωρίζονταν για πάντα, καθίσαμε στον καναπέ της ρεσεψιόν εταιρίας μεταφορών και περιμέναμε να γνωρίσουμε τους οδηγούς μας. Κανονίζαμε τις τελευταίες λεπτομέρειες, μέχρι που ακούστηκε η φωνή της γραμματέως .
“Σπύρο από εδώ ο Άλεξ , θα είναι ο οδηγός που θα ανεβείτε μαζί Θεσσαλονίκη”. Πρώτη σκέψη; Τέλεια, επιστράτευση φίλων για  να τους παίρνω τηλέφωνα μπας και περάσει η ώρα. Να πάρω και κάρτα στον δρόμο, γιατί σίγουρα θα μου τελειώσει .Το μεγάλο λάθος που έκανα  τελικά θα φανεί στην συνέχεια. Οχτώ και μισή η μηχανή άναψε και ο Άλεξ με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, γυρίζει προς την μεριά μου: «Άντε και καλό μας ταξίδι ».

 Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά και τα πρώτα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπάνε στον ρυθμό των Nickelback.
Aκούς Nickelback;
Ναι. Γενικώς, ακούω rock. Καλό το μπουζούκι, αλλά και η ηλεκτρική έχει άλλη γλύκα . Θα έβαζα να ακούσουμε μουσικούλα, αλλά έχει χαλάσει το ραδιόφωνο και δυστυχώς δεν θα έχουμε στο ταξίδι.
[ Τέλεια, βάρα και άλλο μοίρα , θα το αντέξω].
Θα κάνουμε και μία στάση  Χαλκίδα να μας φορτώσουν κάτι πράγματα και μετά θα περάσουμε από Λάρισα να φορτώσουμε και κάτι άλλα, όποτε θα κάνουμε αρκετή ωρίτσα μέχρι να φτάσουμε. Θα αντέξεις ;
[Βάρα είπαμε, ρε μοίρα, εσύ το γάμησες].
Όχι μωρέ θα αντέξω, μη φοβάσαι.
Το ταξίδι έχει ξεκινήσει εδώ και καμία ώρα, όταν φτάσαμε στην Χαλκίδα κολλημένοι στην καθημερινή κίνηση.
Και εδώ βλέπεις ξεκάθαρα την νοοτροπία του Ελληνάρα. Αντί να πάει κάπου με τα πόδια ή με το ποδήλατο, γιατί οι αποστάσεις στην Χαλκίδα είναι μικρές , παίρνει το αμάξι και το διπλοπαρκάρει για να πάει να αγοράσει την τυρόπιτά του, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτή η κίνηση.

Ψήφισες;
Nαι. Με όλα αυτά που γίνονται γύρω σου πρέπει να είσαι αναίσθητος για να μην ψηφίζεις.
Να σε ρωτήσω για Χρυσή Αυγή ή θα το μετανιώσω;
Ρώτησέ  με, ελεύθερα. Το θεωρώ εντελώς ηλίθιο που οι παππούδες, γιατί οι παππούδες τους ψήφισαν , που πολέμησαν το ’40 και έζησαν τον ναζισμό και τον φασισμό, να τους ξαναφέρνουν πίσω με την ψήφο τους. Είναι ό,τι χειρότερο έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια και από ότι φαίνεται θα μείνουν αρκετά στην Βουλή, γιατί βλέπω τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν.
Έχετε στην δουλειά μετανάστες;
Φυσικά. Λογικό είναι κιόλας, η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων ήρθαν εδώ για να βρούνε δουλειά και  είναι πάρα πολύ εργατικοί.
Η νταλίκα μετά από μία μανούβρα για να περάσει από ένα διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο και μια νταλίκα από το άλλο ρεύμα, κατάφερε να ξεκολλήσει από την κίνηση και να βρεθεί στον δρόμο προς το εργοστάσιο που θα γίνει η παραλαβή.
Εδώ περνάμε από την τσιγγάνικη συνοικία. Πολύ περίεργος λαός. Μπορεί να έχουν αρκετά λεφτά, αλλά προτιμούν να μένουν στις παράγγες. Μάλλον θα φταίει ότι ήταν πάντα λαός που ζούσε σε καραβάνια και να έχει μείνει στο γονίδιο τους.

Σε ένα ταξίδι μου προς Θεσσαλονίκη είχαμε περάσει με το τρένο από μια συνοικία τσιγγάνων και τα μικρά μας πέταγαν πέτρες. Σού έχει τύχει ποτέ με την νταλίκα;
Αρκετές φορές. Δεν νομίζω, πάντως,  να το κάνουν για κάποιο λόγο. Παιδιά είναι και θέλουν να κάνουν την μαλακία τους. Πάντως, πάλι καλά που δεν μού έχουν σπάσει κανένα τζάμι
Δική σου είναι η νταλίκα;
Όχι , της εταιρίας, απλά ο κάθε οδηγός έχει τον δικό του τράκτορα, οι καρότσες αλλάζουν ανάλογα με το φορτίο. Να ’μαστε. Εδώ θα φορτώσουμε μαργαρίνη και λάδι.
Βγάζω την φωτογραφική για νατραβήξω φωτο  το εργοστάσιο και βλέπω έναν τύπο στο βάθος να μου κάνει νόημα. Ανοίγω το παράθυρο να ακούσω τι λέει.
«Πάρε την νταλίκα από εδώ γαμώ το στανιό μου. Είναι είσοδος εδώ».

Δεν είμαι ο οδηγός , πήγε να πάρει κάτι χαρτιά.
Γύρισμα πλάτης και κατεύθυνση προς τα γραφεία να βρει τον Αλεξ, λες και δεν έγινε τίποτα. Παπάρα.
Να και τα χαρτιά.Τώρα θα περάσουμε από την ζυγαριά να δουν το καθαρό βάρος και μετά θα πάμε προς το εμπόρευμα. Αν είναι γρήγοροι, σε καμία ωρίτσα θα έχουμε τελειώσει
Μετά από 2 ώρες οι άδειες δεξαμενές κατάφεραν να φορτωθούν  γιατί το κλάρκ που θα τις φόρτωνε έκανε «άλλη δουλειά».
Τελειώσαμε;
Όχι, έχουμε να πάμε πιο πέρα να μας ζυγίσουν, μετά να τις γεμίσουμε, πάλι για ζύγισμα, να φορτώσουμε και κάτι άλλα και μετά είμαστε ελεύθεροι. Από ό,τι φαίνεται, δεν θα πάμε και από Λάρισα, γιατί θα είμαστε γεμάτοι.
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και ο τύπος από το γραφείο του κάνει νόημα να ανοίξει την πόρτα.
«Μήπως το παιδί να κατέβει κάτω και να σε περιμένει στο γραφείο;».
Μπάα, δεν  νομίζω, είναι μαζί μου.
Μετά από τρείς ώρες πραγματικής βαρεμάρα,ς καταφέραμε να βγούμε από το εργοστάσιο με κατεύθυνση την Θεσσαλονίκη. Επιτέλους.

Ρε τρελέ, πώς αντέχεις τόσες ώρες στο περίμενε χωρίς ραδιόφωνο; Στο δρόμο κάτι έχεις να βλέπεις. Εδώ βλέπεις μόνο το εργοστάσιο.
Τσιγάρο και καμία ξάπλα στο κρεβάτι πίσω. Έχω βάλει και ίντερνετ στο κινητό, οπότε περνάει κάπως η ώρα. Δεν είναι όπως το εξωτερικό. Εκεί τα οχήματα έχουν wi-fi, φούρνο μικροκυμάτων και άλλα. Είναι ένα φορητό σπίτι. Εδώ, στα εργοστάσια που πας για φόρτωμα, τούς ζητάς τον κωδικό για το ιντερνέτ να περάσει η ώρα και μόνο που δεν σε βρίζουν.
Τώρα που είπες ίντερνετ, έχω το laptop μαζί, να βάλω μουσική;
Και δεν βάζεις. Τι έχεις;
Από όλα. Ψάξε και βρες κάτι που σου αρέσει.
Active member; Aπο τις πιο γαμάτες μπάντες στην Ελλάδα. Αυτούς βάλε.
Έλα ρε συ; Γαμώ. Απλά θα έχουμε μουσική για 4 ώρες.
Θα το φορτίσουμε στο pause που θα κάνουμε να φάμε.
Pause;
Ναι. Κάθε οδηγός, μετά από τεσσερισήμισι ώρες πρέπει να κάνει σύμφωνα με τον νόμο μία ώρα διάλειμμα και έχει επικρατήσει ο όρος pause. Πηγαίνουμε σε συγκεκριμένα μέρη, γιατί μάς κάνουν καλές τιμές επειδή είμαστε συχνοί πελάτες. Στα Everest έχουμε και έκπτωση, αν τους δείξουμε την επαγγελματική μας ταυτότητα.

Φτάσαμε στο δύο είκοσι δύο -όπως το ανέφερε- σε έναν συνάδελφό του στο εταιρικό τηλέφωνο. Καθίσαμε να φάμε και μια σερβιτόρος «μορφή»  μάς υποδέχτηκε.
«Τι κάνουν τα παλικάρια; Οδηγοί; Με ποια νταλίκα είστε;».
Mε την λευκή εκεί.
Eγώ είμαι απλός συνοδηγός. Γράφω για ένα περιοδικό και κάνουμε ένα θέμα για τις μετακινήσεις.
Δημοσιογραφάκι; Tον τρελό που μπήκε στην Bουλή ζωσμένος με μπαταρίες και καλά για βόμβες τον είδες; Για αυτόν να γράψεις.
Αφού φάγαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, ξαναμπήκαμε στην νταλίκα και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.
Βγάλε παπούτσια και ξάπλα πίσω στο κρεβάτι, αν νυστάξεις. Σαν στο σπίτι σου . Μην ντρέπεσαι.
Είμαι σε δουλειά. Πρέπει να ρουφήξω γνώση από τις εμπειρίες σου.
Άντε ρε. Βούτα πίσω, σου λέω.

Θα το κάνω αργότερα αν δεν την παλέψω άλλο.
Κατά τις πέντε και κάτι ο ήλιος άρχισε να πέφτει και ήμασταν ακόμα στα μισά της διαδρομής. Το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν ο πατέρας μου, οπότε η συζήτηση γύρισε στην οικογένεια.
Έχεις αδέρφια;
Άλλον έναν μεγαλύτερο αδερφό, ο οποίος είναι και αυτός οδηγός. Γενικώς, όλα τα αρσενικά από το σόι μου είναι οδηγοί, μόνο ένας κατάφερε να μας ξεφύγει.
Από πότε άρχισες, δηλαδή, να οδηγείς νταλίκα;
Από τα 16 μου. Αλλά επαφή με την νταλίκα είχα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ερχόταν ο θείος με την νταλίκα σπίτι και άρπαζα τα κλειδιά του πιτσιρίκος και κοιμόμουν στην καμπίνα του όλο το βράδυ. Να σκεφτείς, όταν πατέρας μου αποφάσισε να παρατήσει το επάγγελμα για να είναι κοντά σε μένα και τον αδελφό μου, εμείς αντί να χαρούμε βάλαμε τα κλάματα γιατί δεν θα είχαμε την νταλίκα του να παίζουμε.
Από τα 16 ; Χωρίς δίπλωμα; Πώς και δεν σε πιάσανε;
Έχασα τους δικούς μου από νωρίς, οπότε η δύο δουλειές που έκανε ο αδερφός μου δεν έφταναν για να τα βγάλουμε πέρα. Έτσι έπιασα δουλειά σε διάφορα μέρη και ένα από αυτά ήταν οδηγός σε ένα λατομείο στο οποίο δούλευα. Εκεί δεν έμπαινε αστυνομία, οπότε δεν μπορούσαν να με ελέγξουν.
Χρόνια εμπειρίας, δηλαδή. Κανένα τρακάρισμα δεν είχες τόσα χρόνια;
Μόνο μία φορά με το Ι.Χ και αυτό από μαλακία άλλου.
Παίρνεις άτομα για autostop; Η φοβάσαι;
Tι να φοβηθώ μωρέ; Τους κοιτάω και αν μου φαίνονται καλά παιδιά τους παίρνω. Γενικώς την ζητάμε την κουβέντα για να περνάει η ώρα, για αυτό και έχουμε το εταιρικό κινητό που μπορούν να μιλάνε πολλοί οδηγοί συγχρόνως και έτσι περνάει το βραδινό δρομολόγιο. Κάτσε να πάει εφτά και κάτι και να δεις που θα αρχίσει το show. Ψάξ’ το, πάντως,  να δεις ότι τα περισσότερα ατύχημα με νταλίκες γίνονται σε ευθείες και βράδυ. Γιατί ο οδηγός νυστάζει και η ευθεία και το σκοτάδι τα κάνει ακόμα χειρότερα. Είναι σωτηρία το εταιρικό. Το ταξίδι συνεχίστηκε με συζητήσεις πάνω σε οποιοδήποτε θέμα μας ερχόταν στο μυαλό. Από εκκλησία μέχρι μουσική δεν σταματάγαμε να μιλάμε ούτε για ένα λεπτό. Πραγματικά έκανα μεγάλο λάθος για τον Αλεξ και το ταξίδι. Η ώρα ήταν εφτά και μισή και το εταιρικό τηλέφωνο ξαναχτύπησε.
Αλεξ: Έλα ρε ξεκωλιάρη. Πού είσαι ; Tα έμαθα τα καμώματα σου με την Πολίνα και τον Τάσο, μωρή ψωνάρα. Ψάχνεις να βρεις δημοσιότητα από παντού, ρε ;  Εδώ είναι ο Σπύρος δίπλα μου, θέλεις να του πω τίποτα;  Tώρα σε βάζω σε ανοιχτή ακρόαση.
«Έλα Σπύρο. Πώς είσαι αδερφέ, όλα καλά;»
Όλα καλά ρε συ, αντέχω ακόμα.
«Στα καλύτερα παιδιά πέσατε και στο πιο εύκολο δρομολόγιο. Έπρεπε να σας έβαζαν σε άλλα δρομολόγια να δείτε την γλύκα. Κάντε το άλλες δυο μέρες το θέμα να καταλάβετε τι περνάμε φίλε».
Του το πα και εγώ. Θα τον πάρω και σε άλλα δρομολόγια να καταλάβει.
Δεν μπορώ ρε ‘σεις , έχω γυναίκες και παιδιά σπίτι να με περιμένουν.
Άντε ρε μαλάκα .
Η υπόλοιπη βραδιά συνεχίστηκε με ανέκδοτα μέχρι που ήρθε η σειρά μου να πώ ένα.
Το ανέκδοτο με τον Τοτό που τον ακουμπάει στην Αννούλα το ξέρετε;
Σιωπή για κανένα λεπτό .
Γρηγόρης : Ρε Σπυράκο, σε νταλικέρηδες απευθύνεσαι, όχι σε παπάδες. Την γάμησε θα λες.
Η συζήτηση και τα ανέκδοτα  συνεχίστηκαν μέχρι να φτάσουμε Θεσσαλονίκη, στην μάντρα. Ο μόνος άνθρωπος που βρισκόταν εκεί ήταν ο φύλακας, ένας ηλικιωμένος ο οποίος έκανε κάθε κίνηση αυτόματα, λες και είχε προγραμματιστεί για αυτό.
Αυτός είναι ο φύλακας μας. Το καλύτερο παιδί.
Θα πάς από το σπίτι της κοπέλας σου τώρα;
Ναι , έχουμε να βρεθούμε για καμία βδομάδα.
Αν το ψήνεις πάμε για καμία μπυρίτσα μετά, λέμε με την Πολίνα να το πάμε σερί και να πάρουμε το πρωινό τρένο.
Αν και έχω δρομολόγιο αύριο το πρωί, πάμε. Πάρε το κινητό μου και κανονίζουμε.
Ευχαριστώ για όλα.
Εγώ ευχαριστώ για την παρέα.

Υ. Γ. Το τηλέφωνο που μας έδωσε δεν το απάντησε ποτέ.